سنجش و ارزیابی کیفیت های محیطی در بازآفرینی فضاهای شهری

یکی از رویکردهای تاثیرگذار به منظور ارتقاء کیفیت فضاهای شهری در بافت های تاریخی ، نگرش بازآفرینی شهری است که در پی ارتقاء کیفیت محیطی و اجتماعی فضاهای شهری می باشد. در این میان میدان های شهری در بافت های تاریخی تجلی گاه حیات مدنی شهر و محل رخداد وقایع و فعالیت های اجتماعی شهروندان می باشد. این پژوهش به دنبال سنجش و ارزیابی میزان کارآمدی بازآفرینی یک میدان تاریخی در شهر اصفهان در ایران می باشد. براین اساس و با بهره گیری از نظریه های مرتبط با نگرش بازآفرینی شهری و بررسی مطالعات جهانی و داخلی و همچنین تجربیات عملی داخلی ، مدل مفهومی پژوهش تدوین شد که عوامل موثر بر ارتقاء کیفیت پروژهای بازآفرینی در فضاهای شهری در دو بعد کالبدی و اجتماعی شامل : حضور پذیری ، امنیت ، تنوع فعالیت ها، کیفیت دسترسی ، هویت کالبدی و تناسبات بصری ، مورد ارزیابی و سنجش قرار گرفت . ابزار مورد استفاده در این تحقیق پرسش نامه های هدفمندی بوده که با تحلیل آنها از طریق آزمون های رگرسیون، ضریب همبستگی پیرسون و فریدمن ، جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شده است . یافته های پژوهش نشان می دهد که عواملی نظیر ارتقاء حضور پذیری ، تنوع فعالیت ها و امنیت محیطی بیشترین تاثیر را در میزان موفقیت بازآفرینی میدان عتیق اصفهان از منظر مردم دارد.