نقش آموزش در باروری هویت و حفظ میراث فرهنگی درجامعه زنان ایران

غربت از هویت و فرهنگ ایرانی -اسلامی دربین نسل جوان ورسیدن آسیب های غیرقابل جبران بر منابع فرهنگی ایرانی -اسلامی سالها است که دغدغه خاطر دلسوزان فرهنگ و اندیشمندان واقع شده است .از نسل جوان امروزی انتقاداتی مطرح می شود،چه در انتخاب و استفاده از پوشش و لباس و چه از عده ای که توجه به هویت و فرهنگ کشورشان نداشته وبا نوشتن یادگاری برروی آثارباستانی و قدیمی هویت و فرهنگ را مخدوش می نمایند که از آنان به عنوان ”وندال”یاد می شود وهمینطور سرقتهای آثارباستانی توسط سودجویان ،که نشانه های هویت ملی و مذهبی این کشور رابه غارت می برند. چیزی که از دید نهادهای ذیربط در اصول تعلیم وتربیت ایرانی -اسلامی و فرهنگ سازی و اطلاع رسانی مغفول مانده است .درکشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به داشتن آثارقدیمی هم افتخار می کنند و هم درحفظ و نگهداری با آموزش به دانش آموزان و خانواده ها و نیز معرفی به جهانیان و جذب گردشگران و درآمد و توسعه پایدار موفق عمل می نمایند.موضوعی که بایستی از پایه در ایران بدان توجه ویژه نمود.”متخصصان تعلیم وتربیت براین باورند که هرگونه فعالیت ”فرهنگ سازی ،اطلاع رسانی و”آموزشی ،نوعی سرمایه گذاری برای آینده محسوب می گردد.دراین مقاله به نقش زنان که نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می دهند در آموزش و توانمندسازیشان و تاثیر آنان بر روی فرزندان که می تواند به باروری هویت ایرانی - اسلامی کمک فراوان داشته باشد،پرداخته شده است .به نظرمی رسد این رویکرد می تواند سرمایه گذاری برای آینده ،توسعه پایدار کشور،حفظ و باروری هویت از دست رفته را در متن جامعه رواج داده و منابع انسانی و محیطی را حفظ نماید.