سنجش میزان رضایتمندی شهروندان از سامانه حمل و نقل قطار شهری ، مورد مطالعه : شهر شیراز

مقدمه و بیان مسئله : سرعت قابل توجه رشد شهرنشینی در ایران و افزایش مهاجرت از روستا به شهر در دهه اخیر مشکلاتی برای کلانشهرها از جمله آلودگی را در پی دارد. قطارشهری یکی از انواع سیستم های حمل ونقل عمومی شهری است که امروزه در شهرهای بزرگ کاربرد فراوانی یافته و رو به گسترش است . استفاده از مترو به عنوان یک گزینه برتر جهان، جهت پیشگیری و کنترل آلودگی هوا و مسائل زیست محیطی ضروری است . در جوامع امروزی سیستم مترو علیرغم پتانسیل های بسیار، با مسئله افزایش تقاضا و به دنبال آن عدم کارایی مطلوب برای شهروندان و عدم رضایتمندی آنها مواجه بوده که مدیریت کردن این مسئله از دغدغه های سازمان حمل ونقل ریلی کشور به شمار می رود.هدف پژوهش : هدف این پژوهش ارتقاء کیفیت سیستم مترو از طریق شناسایی مولفه های تاثیرگذار بر رضایتمندی از این سیستم حمل ونقل همگانی از دیدگاه شهروندان شهر شیراز و ارائه راهکارهایی در جهت ارتقاء مقبولیت همگانی سیستم متروی شیراز است .روش پژوهش : در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی - تحلیلی در بستری پیمایشی بهره گرفته شده است . در راستای اهداف پژوهش پرسشنامه ای تدوین شد که در اختیار شهروندان شهر شیراز قرار گرفت . حجم نمونه از طریق فرمول کوکران با ضریب خطای ۰۵/۰، ۳۸۴ برآورد شده و پاسخ های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد آزمون قرار گرفت .نتیجه گیری : نتایج حاصل از بررسی ها نشان می دهد که پنج مولفه »خدمات«، »زمان«، »ترجیحات بصری «، »آسایش « و »دسترسی « به عنوان مولفه های تاثیر گذار بر رضایتمندی از سیستم مترو از دیدگاه شهروندان شناسایی شدند که از این میان، مولفه »زمان« در رتبه اول و پس از آن به ترتیب مولفه های »آسایش «، »خدمات«، »دسترسی « و »ترجیحات بصری « در درجه اهمیت قرار می گیرند.