ارزیابی کیفیت زندگی پایدار شهری با تاکید بر معیار محیط زیست (مطالعه موردی : منطقه دو شهر یزد)

پیدایش شهرها دومین انقلاب بشری بعد از کشاورزی و نقطه عطفی در زندگی اجتماعی انسان است . به طوری که در دهه های اخیر، با افزایش رشد لجام گسیخته جمعیت ، کیفیت و قابلیت زیست پذیری در آنها با چالش های متعددی به ویژه در تقابل با محیط طبیعی و زیست ، مواجه شده است . پژوهش حاضر با هدف بررسی کیفی زیست پذیری پایدار مرتبط با شاخص های محیط زیستی شهری در منطقه دو شهر یزد انجام پذیرفت . روش پژوهش از نوع کتابخانه ای به شیوه توصیفی - تحلیلی و با هدف کاربردی بود. از ابزار پرسشنامه با ۱۰ گویه مرتبط با دو شاخص ساختار فیزیکی زمین و زیرساخت های محیط زیست پایدار شهری ، بر اساس طیف پنج درجه ای لیکرت بهره گرفته شد. به منظور سنجش درجه زیست پذیری شهری از دیدگاه محیط زیست شهری ، از آزمون ناپارامتریک ویلکاکسون تک نمونه ای استفاده شد. یافته های به دست آمده از نظرات شهروندان منطقه دو یزد در پاسخ به ۱۰ گویه مورد سنجش در محدوده ۳ قرار گرفت و وضعیت کیفی زیست پذیری در حد متوسط نشان داد، و در گویه های مورد ارزیابی ، وضعیت کیفی زیست پذیری مصرف منابع انرژی و آسیب پذیری در برابر بلایای طبیعی ، به طور معنی داری در درجه ای پایین تر از حد متوسط قرار گرفت . در این راستا پیشنهاد می گردد که از طرحهای محله محور برای آموزش و افزایش آگاهی و اطلاع رسانی به شهروندان در مورد مصرف بهینه انرژی و استفاده از انرژی های پاک استفاده شود.