ارزیابی تناسب سرزمین جهت توسعه شهری با دو روش مقایسه ای EMOLUP & MCE

آمایش سرزمین با توجه به ویژگیهای اکولوژیک سرزمین و شرایط اقتصادی اجتماعی آن، نوع استفاده بهینه از سرزمین را مشخص می سازد. در بسیاری از مناطق ایران، انتخاب کاربری (بویژه توسعه ) و مدیریت زمین بدون توجه به قابلیت و توان سرزمین انجام می شود که سبب اتلاف سرمایه و کاهش ظرفیت محیطی می گردد. این تحقیق در شهرستان فسا و با هدف ارزیابی مدل توان اکولوژیک توسعه شهری ، روستایی و صنعتی در منطقه مطالعاتی انجام شد. روش های مورد بررسی شامل روش ارزیابی چند معیاره (با دو دیدگاه بدون محدودیت و با محدودیت ) و روش جدیدEMOLUP از طریق ادغام نقشه ها در GIS می باشد. نتایج نشان داد که روش مبتنی بر (kappa= ۰.۶۹) EMOLUP بهتر از سایر مدل ها، توان محیط را برآورد کرده است . شایان ذکر است که پایین ترین دقت (kappa= ۰.۵ ) بین روش های موجود در روش ارزیابی چند معیاره بدون عامل محدودیت مشاهده شد و این نکته مشخص می شود که عامل محدودیت نقش تعیین کننده ای در ارزیابی توان اکولوژیک و افزایش دقت داشته است . در مجموع نتیجه گیری می شود که روش EMOLUP بدلیل سادگی و دقت بالا در محاسبات، سهم بسزایی در افزایش کارایی و کاهش هزینه های مربوط به ارزیابی توان اکولوژیک و آمایش دارد.