نقش گردشگری خلاق در توسعه پایدار روستایی

بیش از یک دهه است که از شهرت واژه »خلاقیت« می گذرد و به موجب آن هر موضوعی یک پسوند » خلاقیت « به خود گرفته مانند : صنایع خلاق، طبقه خلاق، اقتصاد خلاق، شهر خلاق، تجارت خلاق، دولت خلاق و گردشگری خلاق . هرچند نقش»خلاقیت«در تشکیل شهرها، ملت ها و سازمان ها را نمی توان پدیده جدیدی انگاشت اما در دهه های گذشته، با کاهش محدودیت های فیزیکی بر روی شهرها و ملت ها به یک نیروی اصلی در رشد و توسعه شهرها و ملت ها مبدل گشته است. تقاضا برای استفاده گردشگری از مناطق روستایی در سال های اخیر بشدت افزایش یافته است. کیفیت موارد موردنیاز مانند وسایل ارتباطی، اصالت منطقه، میراث تاریخی و باستانی و ارتباط نزدیک با جمعیت روستایی بهبود یافته است. توجه رسانه ها به اصالت مناطق روستایی به ویژه به زندگی روستایی که به نظرمی رسد با گسترش زندگی شهری مورد تهدید قرارگرفته است، افزایش یافته است و امروزه گردشگران به دنبال جوامع روستایی دست نخورده هستند. محیط زیست روستایی محل مورد علاقه صنعت گردشگری بوده است که در آن گردشگران می توانند از احساس آرامش، سادگی و سکوت روستا برخوردار شوند که در مجموع نماینده کمبودهای زندگی شهری و مدرن است. امروزه روستاها یکی از منابع مهمی هستند که بیش از هر زمان دیگر توجه برنامه ریزان گردشگری را به خود جلب کرده اند. روستاهایی که جاذبه های اجتماعی، طبیعی یا فرهنگی خاصی را داشته باشند، توانایی بالقوه زیادی در جذب گردشگر از مناطق نزدیک یا دوردست دارند و این امر میتواند نقش مهمی در توسعه گردشگری روستایی داشته باشد. گردشگری خلاق روستایی می تواند ظرفیتهای بالقوه طبیعی و ویژگیهای فرهنگی را به سرمایه های بالفعل تبدیل کند و رونق آن موجب اشتغال ، اعتلای فرهنگ ، حفاظت محیط زیست و تقویت موقعیت ایران در نظام بین المللی شود .از این رو با توجه به اهمیت موضوع، در پژوهش حاضر به نقش گردشگری خلاق در توسعه پایدار روستایی می پردازیم.