هنر به مثابه ابزار بیانی و کمک آموزشی در مدیریت پاندمی

ذهن ما برای شناسایی جهان اطراف به طبقه بندی نیاز دارد و این طبقه بندی رابطه مستقیم با باور ما دارد، با توجه به دو تفکر کانتی و هگلی، هنر حقیقی امکان فرو کاست به مفهوم را ندارد، هنر فراتر تر از چیزی است که به محتوا و مفهوم آن بپردازیم. از دیدگاه کانتی یک اثر هنری میتواند یک منزل زیبا باشد، ولی تفکر هگلی به آن اثر مالکیت میدهد و آن را از دایره لذت بردن از اثر هنری و اثر هنری به مثابه ی اثر هنری خارج میکند، این دقیقا چیزی است که در این پژوهش به آن پرداخته خواهد شد؛ در تفکر هگلی یک اثر هنری باید مفهوم و کارکرد داشته باشد، پس هنر حقیقی نمیتواند به تنهایی وبدون هالیوود جدید، دیجیتالیسم، پروپاگاندای اجتماعی، استوریو تایپ رسانه ای،رود مپ رو از دید انسان هرم فریتاگ پنهان کند و باور شود رسانه در حال بهبود و کنترل پاندمی است؛ برعکس، رسانه در نقاب هنر در حال فریباست تا در زیر این استریو تایپ، رود مپ را جلو ببرد؛ طاعون سیاه، آنفولانزایاسپانیایی و حال کرونا...