ثبات مقاومت به دلتامترین و احتمال ناکارآمدی آن در کنترل مینوز برگ گوجه فرنگی Tuta absoluta (Lepidoptera: Gelechiidae)
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 113
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ARPP-7-2_004
تاریخ نمایه سازی: 15 اسفند 1401
چکیده مقاله:
چکیده ظهور و گسترش مقاومت در بین گونههای آفت، از دلایل اصلی ناکارآمدی ترکیبات حشرهکش در کنترل آفات در دز یا غلظت توصیه شده روی برچسب جهت استفاده در مزرعه یا گلخانه به شمار میرود. نظر به اهمیت مسئله، در این بررسی پایداری مقاومت به دلتامترین به همراه احتمال عدم کارایی آن در کنترل جمعیتهای گلخانهای(Meyrick) Tuta absoluta در استان همدان مورد ارزیابی قرار گرفت. زیستسنجی به روش غوطهوری برگ در محلول سمی و روی لاروهای سن دوم انجام شد. بررسی احتمال ناکارآمدی دلتامترین در کنترل جمعیتهای گلخانهای مینوز برگ گوجهفرنگی با استفاده از یک غلظت افتراقی عملی (میزان توصیه شده روی برچسب جهت استفاده در مزرعه یا گلخانه) و بر مبنای حداقل کارایی (تلفات ۸۰%) انجام گرفت. ضریب مقاومت برآورد شده برای جمعیتهای مورد بررسی از ۲۵/۱ تا ۹۱/۱۳ برابر متغیر بود. نتایج زیستسنجیها، عدم کارایی دلتامترین در کنترل جمعیتهای گلخانهای شماره ۶ و ۷ مینوز برگ گوجهفرنگی را تایید نمود (۶۶-۵۲ درصد ناکارآمدی). کاهش معنیدار ضریب مقاومت به دلتامترین، از ۹۱/۱۳ به ۸۷/۱ برابر (ضریب کاهش مقاومت معادل ۱۲/۰)، پس از هفت نسل پرورش به دور از فشار انتخابی حشرهکش، نشان دهندهی وضعیت ناپایدار مقاومت به دلتامترین در بین جمعیتهای گلخانهای T. absoluta بود، وضعیتی که میتواند ناشی از هزینههای بالای شایستگی در فنوتیپ مورد نظر باشد. بر اساس نتایج این تحقیق، به نظر میرسد تکیهی مستمر بر مصرف حشرهکشهای پایرتروییدی و احتمالا ترکیبات فسفره بتواند ادامهی استفاده از این دو گروه از ترکیبات حشرهکش در گلخانههای استان همدان علیه مینوز برگ گوجهفرنگی را با چالش مواجه سازد.
کلیدواژه ها:
واژههای کلیدی: دلتامترین ، مینوز برگ گوجهفرنگی ، ناکارآمدی کنترل ، ثبات مقاومت ، غلظت توصیه شده روی برچسب
نویسندگان
مریم ملک محمدی
استادیار گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا همدان.
امیرحسین اقبالیان
استادیار گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا همدان.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :