مقایسه اثربخشی روش آموزشی سینا و ترکیب واج ها در اصلاح نارسانویسی کودکان دارای اختلال یادگیری پایه دوم و سوم ابتدائی

هدف: هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی روش سینا و ترکیب واج ها در اصلاح نارسانویسی کودکان دارای اختلال یادگیری پایه دوم و سوم ابتدائی بود. روش: پژوهش از نوع آزمایشی و طرح پژوهش پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری شامل تمام دانش آموزان دارای اختلال یادگیری پایه دوم و سوم ابتدایی شهرستان تبریز بود که ۴۵ نفر از آن ها به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه جایگذاری شدند (۱۵ نفر در گروه مداخله به روش سینا، ۱۵ نفر در گروه مداخله به روش ترکیب واج ها و ۱۵ نفر در گروه کنترل بدون مداخله). آزمون دیکته نویسی سیف نراقی و نادری و آزمون هوش ریون بر روی کودکان اجرا شد. گروه های آزمایش در ۱۵جلسه­ی ۴۵ دقیقه ای در عرض ۳ ماه مورد مداخله قرار گرفتند و بر روی گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. در پایان مداخلات مجددا آزمون دیکته بروی دانش آموزان انجام گرفت و نتایج با استفاده از تحلیل کوواریانس تحلیل شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد که میان گروه های آزمایش و کنترل در نمرات پس آزمون تفاوت معنادار وجود دارد (۰/۰۰۱Sig=). نتایج آزمون تعقیبی LSD نیز نشان داد که بین نمرات پس آزمون در گروه ترکیب واج ها و نمرات پس آزمون در گروه سینا تفاوت معنادار وجود دارد (۰/۰۱Sig=). نتیجه­ گیری: بر اساس یافته­ های پژوهش می­توان نتیجه گرفت که هر دو روش آموزشی سینا و ترکیب واج­ها در بهبود عملکرد کودکان نارسانویس اثربخش است، با این حال روش ترکیب واج­ ها در کمک به حل مشکلات این کودکان موثرتر است.