اثرات کشندگی آبامکتین و پروپارژیت بر کنه ی تارتن دو لکه ای Tetranychus urticae Koch (Acari, (Tetranychidae جمعیت مغان، و کارایی اثرات باقیمانده ی آنها در گیاه لوبیا
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 101
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ARPP-6-3_001
تاریخ نمایه سازی: 15 اسفند 1401
چکیده مقاله:
چکیده به منظور مقایسهی اثرات کشندهی آبامکتین و پروپارژیت و همچنین ماندگاری این اثرات روی گیاه لوبیا، افراد بالغ Tetranychus urticae در آزمایشهای جداگانه مورد تیمار قرار گرفتند. از روش آغشته کردن قطعهی برگی و قرار دادن آن روی بستر مرطوب، برای تیمار کنهها استفاده شد. پنج غلظت از هر ترکیب شیمیایی تهیه و برای هر غلظت در هر تکرار از ۲۰ کنهی بالغ استفاده گردید و آزمایش حداقل سه بار تکرار شد واحد تکرار شامل یک پتریدیش با درپوش دارای تهویه و کفپوشی از پنبه مرطوب، حاوی قطعهی برگ (به طول و عرض دو سانتیمتر) آلوده به ترکیب شیمیایی بود که ۲۰ کنهی بالغ روی آن قرار داشت. ثبت مرگ و میر ۴۸ ساعت پس از تیمار انجام شد. برای بررسی کارایی باقیماندهی کنهکشها، گیاهان لوبیا با یک بیستم دوز توصیه شدهی مزرعهای تیمار شدند. در فواصل زمانی یک، سه، هفت، ۱۰ ، ۱۴ و ۲۱ روز پس از تیمار، از برگها قطعههای برگی تهیه و ۲۰ کنهی بالغ روی هر قطعه منتقل و پس از ۴۸ ساعت تلفات ثبت گردید. آزمایش برای هر ترکیب سه بار تکرار شد و از آب مقطر به عنوان شاهد استفاده گردید. تجزیهی پروبیت دادههای آزمایش کشندگی نشان داد که مقادیر غلظت کشندهی ۲۰ درصد، ۵۰ درصد و ۹۰ درصد برای آبامکتین به ترتیب ۱۰۸/۰، ۴۱۷/۰و ۲۶/۳ پیپیام و برای پروپارژیت به ترتیب ۶۵۷/۰، ۲۶/۲ و ۹۰/۱۴ پیپیام از فراوردهی تجاری بود. نتایج بررسی کارایی باقیماندهی کنهکشها روی گیاه لوبیا نشان داد که آبامکتین منجر به تلفات ۱۰۰ درصد کنه در یک روز پس از سمپاشی با غلظت یک بیستم دوز توصیه شدهی مزرعهای گردید که این مقدار به ۶۲/۵۵ درصد در ۲۱ روز پس از سمپاشی کاهش یافت. این مقدار برای پروپارژیت یک روز پس از سمپاشی ۸۱ درصد بود که ۲۱ روز پس از سمپاشی به صفر درصد کاهش یافت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
لاله ابراهیمی
استادیار بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل (مغان)، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مغان، ایران.
محمدرضا شیری
استادیار موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :