اثرات کشندگی آبامکتین و پروپارژیت بر کنه ی تارتن دو لکه ای Tetranychus urticae Koch (Acari, (Tetranychidae جمعیت مغان، و کارایی اثرات باقیمانده ی آنها در گیاه لوبیا

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 101

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_ARPP-6-3_001

تاریخ نمایه سازی: 15 اسفند 1401

چکیده مقاله:

چکیده به منظور مقایسه­ی اثرات کشنده­ی آبامکتین و پروپارژیت و همچنین ماندگاری این اثرات روی گیاه لوبیا، افراد بالغ Tetranychus urticae در آزمایش­های جداگانه مورد تیمار قرار گرفتند. از روش آغشته کردن قطعه­ی برگی و قرار دادن آن روی بستر مرطوب، برای تیمار کنه­ها استفاده شد. پنج غلظت از هر ترکیب شیمیایی تهیه و برای هر غلظت در هر تکرار از ۲۰ کنه­ی بالغ استفاده گردید و آزمایش حداقل سه بار تکرار شد واحد تکرار شامل یک پتری­دیش با درپوش دارای تهویه و کفپوشی از پنبه مرطوب، حاوی قطعه­ی برگ (به طول و عرض دو سانتی­متر) آلوده به ترکیب شیمیایی بود که ۲۰ کنه­ی بالغ روی آن قرار داشت.  ثبت مرگ و میر ۴۸ ساعت پس از تیمار انجام شد. برای بررسی کارایی باقیمانده­ی کنه­کش­ها، گیاهان لوبیا با یک بیستم دوز توصیه شده­ی مزرعه­ای تیمار شدند. در فواصل زمانی یک، سه، هفت، ۱۰ ، ۱۴ و ۲۱ روز پس از تیمار، از برگ­ها قطعه­های برگی تهیه و ۲۰ کنه­ی بالغ روی هر قطعه منتقل و پس از ۴۸ ساعت تلفات ثبت گردید. آزمایش برای هر ترکیب سه بار تکرار شد و از آب مقطر به عنوان شاهد استفاده گردید. تجزیه­ی پروبیت داده­های آزمایش کشندگی نشان داد که مقادیر غلظت کشنده­ی ۲۰ درصد، ۵۰ درصد و ۹۰ درصد برای آبامکتین به ترتیب ۱۰۸/۰، ۴۱۷/۰و ۲۶/۳ پی­پی­ام و برای پروپارژیت به ترتیب ۶۵۷/۰، ۲۶/۲ و ۹۰/۱۴ پی­پی­ام از فراورده­ی تجاری بود. نتایج بررسی کارایی باقیمانده­ی کنه­کش­ها روی گیاه لوبیا نشان داد که آبامکتین منجر به تلفات ۱۰۰ درصد کنه در یک روز پس از سمپاشی با غلظت یک بیستم دوز توصیه شده­ی مزرعه­ای  گردید که این مقدار به ۶۲/۵۵ درصد در ۲۱ روز پس از سمپاشی کاهش یافت. این مقدار برای پروپارژیت یک روز پس از سمپاشی ۸۱ درصد بود که ۲۱ روز پس از سمپاشی به صفر درصد کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

واژه های کلیدی: تجزیه ی پروبیت ، دوز توصیه شده ی مزرعه ای ، Tetranychus urticae

نویسندگان

لاله ابراهیمی

استادیار بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل (مغان)، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مغان، ایران.

محمدرضا شیری

استادیار موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران.

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • شیری م ر، چوکان ر و علی اف ر ت. ...
  • سعیدی ز، و اربابی م. . . ۱۳۸۶مقایسه کارایی دوازده ...
  • Beers EH, Riedl H and Dunley JE, ۱۹۹۸. Resistance to ...
  • Bolland HR, Gutierrez J and Flechtmann CH. ۱۹۹۸. World catalogue ...
  • Brandenburg R, Kennedy G. ۱۹۸۷. Ecological and agricultural considerations in ...
  • Cahill M, Byrne FJ, German K, Denholm I and Devonshire ...
  • Campos F, Dybas RA and Krupa DA. ۱۹۹۵. Susceptibility of ...
  • Clark JM, Scott JG, Campos F and Bloomquist JR. ۱۹۹۵. ...
  • Cloyd RA, Galle CL, Keith SR and Kemp KE. ۲۰۰۹. ...
  • Hoy MA. ۲۰۱۱. Agricultural Acarology: Introduction to Integrated Mite Management, ...
  • Jeppson LR, Keifer HH, Baker EW. ۱۹۷۵. Mites injurious to ...
  • Lagziri M, E Amrani A. ۲۰۰۹. Effect of a microbial-based ...
  • Lasota JA and Dybas RA. ۱۹۹۱. Avermectins, a novel class ...
  • Putter I, MacConnell JG, Preiser FA, Haidri AA, Ristich SS, ...
  • Saito Y. ۱۹۸۳. The concept of «life types» in Tetranychinae. ...
  • SAS. ۲۰۱۲. SAS Version ۹.۴. Cary, N.C.: SAS Institute ...
  • Stumpf N and Nauen R. ۲۰۰۱. Cross-resistance, inheritance, and biochemistry ...
  • Van Leeuwen T, Vontas J, Tsagkarakou A, Dermauw W and ...
  • Wislocki PG, Grosso LS, and Dybas RA. ۱۹۸۹. Environmental Aspects ...
  • نمایش کامل مراجع