تاثیر نانو ذرات لیپیدی جامد حاوی اسانس آویشن شیرازی (Zataria multiflora) بر بازدارندگی از رشد عوامل پوسیدگی قارچی Aspergillus niger ، Aspergillus ochraceus و flavus Aspergillus
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 120
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ARPP-5-2_013
تاریخ نمایه سازی: 15 اسفند 1401
چکیده مقاله:
چکیده استفاده از اسانس گیاهان دارویی به منظور کنترل عوامل بیماریزای گیاهی با مشکلاتی مانند ناپایداری، تبخیر و تجزیه در مقابل شرایط محیطی و شیمیایی روبرو است. به منظورمرتفع کردن مشکلات استفاده از اسانس آویشن شیرازی و افزایش کارایی آن در کنترل عوامل بیماریزای قارچی (Aspergillus flavus, Aspergillus nigerوAspergillus ochraceus) از سیستم حامل نانوذارت لیپیدی جامد استفاده شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار به روش اختلاط اسانس و نانوذرات لیپیدی جامد حاوی اسانس با محیط کشت سیبزمینی دکستروز آگار با چهار غلظت ۲۰، ۵۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ میکرولیتر اسانس بر لیتر محیط کشت بود. نانوذرات لیپیدی جامد حاوی اسانس با استفاده از امواج فراصوت تهیه شد. اندازه نانوذرات لیپیدی جامد حاوی اسانس تهیه شده کمتر از ۲۰۰ نانومتر، شاخص پراکندگی ۴۸۳/۰، پتانسیل زتا ۶/۴۲- میلیولت و شکل نانو ذرات نیز کروی بود. حداقل غلظت بازدارنده برای اسانس به فرم آزاد در گونه A.niger۲۰۰ میکرولیتر بر لیترو برای گونههای A.ochraceusوA. flavus ۳۰۰ میکرولیتر بر لیتر بود. همچنین حداقل غلظت بازدارنده برای نانوذرات لیپیدی جامد حاوی اسانس برای تمامی گونههای قارچی ۲۰۰ میکرولیتر بر لیتر بود. بر اساس این نتایج نانو ذرات لیپیدی جامد حاوی اسانس نسبت به فرم آزاد اسانس باعث افزایش ۳۸ درصدی بازدارندگی بر روی رشد عوامل بیماریزای قارچی مورد آزمایش شدند. این نتایج نشان داد نانوذرات لیپیدی جامد میتواند حامل مناسبی برای اسانس آویشن شیرازی در جهت افزایش کارایی و کنترل عوامل پوسیدگیA. ochraceus، A.flavus وA.nigerباشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محبوبه ناصری
دانش آموخته دکتری علوم باغبانی دانشگاه فردوسی مشهد.
حسین آرویی
دانشیار گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد.
شیوا گل محمدزاده
استادیار گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد.
محمودرضا جعفری
دانشیار مرکز تحقیقات نانوفناوری دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی مشهد.
حسین نعمتی
استاد مرکز تحقیقات نانوفناوری دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی مشهد.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :