اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر مولفه های خود تعیین گری و افکار خودکشی در نوجوانان دختر دارای سابقه خودزنی

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر درمان متمرکز بر شفقت بر مولفه های خود تعیین گری و افکار خودکشی در نوجوانان دختر دارای سابقه خودزنی بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان نوجوان دختر شهرستان فولادشهر در استان اصفهان در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بود، که دارای سابقه خودزنی بوده و به مرکز مشاوره آموزش و پرورش ارجاع داده شده بودند. تعداد ۳۰ نفر از این نوجوانان به روش نمونه گیری هدفمند بر اساس ملاک های ورود به پژوهش انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و گواه قرار داده شدند. گروه آزمایش ۸ جلسه تحت درمان متمرکز بر شفقت گیلبرت(۱۳۹۵) قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده شامل مقیاس افکار خودکشی (BSSI)، بک(۱۹۶۱) و مقیاس ارضای نیازهای بنیادین روان شناختی (BPNSS) لاگاردیا و همکاران(۲۰۰۰) بود. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری در محیط SPSS۲۶ تجزیه و تحلیل شدند.‬‬‬‬‬‬ یافته ها نشان داد که درمان متمرکز بر شفقت بر بهبود خود تعیین گری و کاهش افکار خودکشی در نوجوانان دارای سابقه خودزنی موثر بوده است (۰۱/۰p<). همچنین اثربخشی این روش درمانی بر بهبود نیاز به شایستگی ادراک شده و نیاز به ارتباط و خودمختاری ادراک شده مورد تایید قرار گرفت (۰۱/۰p<). بر اساس یافته های این پژوهش، می-توان نتیجه گیری کرد که درمان متمرکز بر شفقت به خود، راهبردی موثر برای کمک به کاهش افکار خودکشی نوجوانان دارای سابقه خودزنی و بهبود خودتعیین گری و ارضای نیازهای بنیادین روان شناختی در آنان می باشد.