اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر طرحواره های هیجانی زوج های جوان

مقدمه: این مطالعه با هدف اثربخشی زوج­درمانی هیجان­مدار بر طرحواره­های هیجانی زوج­های جوان انجام گرفت. روش کار: روش مطالعه، نیمه­­آزمایشی از نوع پیش­آزمون- پس­آزمون بود. جامعه آماری را تمامی زوجین جوان دچار مشکل سازگاری تشکیل دادند که به مراکز خدمات روانشناختی و مشاوره در شهر تهران در شش ماهه دوم سال ۱۳۹۸ مراجعه کردند (۲۰۲۵=N). از بین آنان ۲۰ زوج (۴۰ نفر) بر اساس ملاک­های ورود و به طور تصادفی انتخاب شدند و سپس در دو گروه زوج­درمانی هیجان­مدار و گروه کنترل جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل  مقیاس طرحواره­های هیجانی (لیهی، ۲۰۰۲)  بود. گروه آزمایشی، تحت آموزش زوج­درمانی هیجان­مدار با رویکرد جانسون (۲۰۰۴) در ۹ جلسه ۶۰ دقیقه­ای قرار گرفتند و گروه کنترل در نوبت انتظار بودند. داده­ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره و با نرم­افزار SPSS۲۵ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ­ها: نتایج نشان داد بین گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معنی­دار وجود داشت؛ و مداخله زوج­درمانی هیجان­مدار بر طرحواره­های هیجانی زوج­های جوان تاثیر مثبت معنادار داشتند (۰۵/۰p<). نتیجه­گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر مداخله زوج­درمانی هیجان­مدار می­تواند برای بهبود طرحواره­های هیجانی زوج­های جوان کارآمد باشد؛ و توصیه می­گردد که درمانگران و مشاوران خانواده در راستای بهبود طرحواره­های هیجانی زوجین در کنار سایر مداخلات درمانی از این درمان­ استفاده کنند.