رابطه خودزشت پنداری و سبک های دلبستگی با اعتیادبه اینترنت دانشجویان پزشکیشهرستان مشهد در دوران پساکرونا

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط خودزشت پنداری و سبک های دلبستگی با اعتیاد به اینترنت در دانشجویانپزشکی شهرستان مشهد می باشد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی و روش مطالعه همبستگی بود. از میان جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد در نیم سال اول تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ باتوجه به جدول مورگان ۳۳۲ نفر بعنوان نمونه درنظر گرفته شد که به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب گردید و با پرسشنامه های اعتیاد به شبکه هایاجتماعی مبتنی بر موبایل (احمدی و همکاران، ۱۳۹۵ )، پرسشنامه اختلال بدشکلی بدن و مقیاس دلبستگی بزرگسالان هازن و نفر بعنوان نمونه درنظر گرفته شد که به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب گردید و با پرسشنامه های اعتیاد به شبکه هایاجتماعی مبتنی بر موبایل (احمدی و همکاران، ۱۳۹۵ )، پرسشنامه اختلال بدشکلی بدن و مقیاس دلبستگی بزرگسالان هازن و SPSS-۲۶ و با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی شامل همبستگی و رگرسیون همزمان استفاده گردید. نتایج تجزیه تحلیل داده ها نشان داد که بینسبک دلبستگی ناایمن اجتنابی و سبک دلبستگی ایمن، بین سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا و سبک دلبستگی ایمن و بینسبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا و سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی همبستگی منفی معناداری وجود دارد. همچنین بین اعتیادبه اینترنت و سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا همبستگی معناداری مشاهده می شود. درنهایت بین اختلال بدشکلی بدن و سبکدلبستگی ایمن همبستگی منفی معناداری وجوددارد اما بین اختلال بدشکلی بدن و سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی، اختلالبدشکلی بدن و سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا و اختلال بدشکلی بدن و اعتیاد به اینترنت همبستگی مثبت معناداری وجود دارد.همچنین نتایج نشاندهنده آن بودند که سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی و اختلال بدشکلی بدن به صورت مثبت و معناداری اعتیادبه اینترنت را پیش بینی می کنند