عفونت تنفسی در بیماران میاستنی گراویس

مقدمه: میاستنی گراویس یک عارضه نورولوژیک است که مشخصه آ ن ضعف عضلات اسکلتی می باشد و زمانی رخ میدهد که سیستم ایمنی به گیرنده های استیل کولین که یکی از اجزای جایگاه اتصال عصبی عضلانی است حمله کند. معرفی بیمار: مددجو آ قایی ۲۱ ساله که با شکایت اصلی تنگی نفس ، افزایش خلط و کاهش قدرت عضلانی به صورت جنرالیزه به اورژانس بیمارستان رجایی مراجعه نموده است. سابقه بیماری میاستنی گراویس از ۸ ماه گذشته و مصرف دارو های مستینون پردنیزولون و کلسیم دارد و از دو هفته گذشته نمونه کوید مثبت داشته است و درمان کامل کووید دریافت نموده است. علایم حیاتی شامل فشار خون ۱۱۵/۱۵۰ ضربان قلب ۹۵ و دمای ۳۸ و تنفس ۲۰ و ۹۲ SPO۲:می باشد. بیمار هوشیار است با توجه به دیسترس تنفسی و ضعف عضلات تنفسی در اورژانس اینتوبه و به ICU منتقل شد. با تشخیص میاستنی گراویس در سرویس نورولوژی بستری شد. با توجه به تب بالا نمونه ترشحات ریوی ارسال شد و که کشت بیمار مثبت (انتروباکتر) شد و مشاوره عفونی برای مددجو انجام و کلستین شروع شد. با دستور سرویس نورولوژی ده جلسه پلاسمافرز با دو لیتر نرمال سالین و ۵ عدد آلبومین برای مددجو انجام شد و همچنین داروی IVIG با دوز ۳۵ گرم تا ۵ روز برای مددجو ادامه یافت. در سیتی اسکن ریه شواهد درگیری ریه ها وجود داشت. به دلیل اینتوبه بودن بیمار ، متخصص بیهوشی بیمار را تراکئوستومی و به دستگاه ونتیلاتور وصل کرد . بیمار بعداز ۲ هفته با توجه به سطح تحمل تنفسی از دستگاه ونتیلاتور جدا شد و ۹۵%SPO۲: داشت و سپس به بخش منتقل گردید و حال عمومی خوب و۹۶% :spo۲ و قدرت کامل عضلات توانایی بلع و راه رفتن ترخیص شد.