تحلیل بصری زیبایی شناختی جداره های شهر تهران؛ نمونه موردی: بافت میانی خیابان ولیعصر

بررسی میزان کمی و کیفی زیبایی شناسی سیمای شهری می تواند از عوامل بومی و فرهنگ یک جامعه نشات گیرد، اما چیزی که امروزه با آن مواجه هستیم از هم گسیختگی سیمای شهری از فرهنگ و معماری بومی منطقه و پیوند آن با فرهنگ و معماری نا آشنا است. می توان یکی از دلایل این جدایی عدم پاسخگویی مناسب به نیازهای جامعه در مواجه با توسعه شهری مدرن و ایجاد یک گپ بین معماری گذشته و حال دانست، با شناخت مولفه های بصری یک جداره شهری و و اولویت بندی هریک از معیارها و زیر معیارها، می توان جداره شهری یکپارچه و هماهنگ با بافت تاریخی ایجاد نمود. سیمای شهری با عواملی چون هویت بخشی، انگیزش، حس تعلق، خاطره انگیزی، ارتقا کیفیت زندگی شهروندان را ایجاد می نماید. هدف از انجام این پژوهش، استخراج شاخص های طراحی جداره های شهری در بافت تاریخی و تحلیل کیفیت بصری جداره شهری بافت میانی خیابان ولیعصر است. این پژوهش از نظر نوع تحقیق کیفی است، در بستر پیمایش و با هدف کاربردی صورت گرفته است، تحلیل و توضیح داده ها با مقایسه زوجی و به صورت سلسه مراتبی ای اچ پی۱ انجام شده است. یافته های این پژوهش نشان میدهد، در طراحی یک جداره شهری در بافت تاریخی توجه به معیار معنایی- ادارکی با ایجاد حس تعلق به مکان نسبت به معیارهای بصری- زیبا شناختی توجه به حفظ نظم و آرامش در طراحی نما ضروری تر است، همچنین در طراحی یک بنا در یک بافت تاریخی ضروریست طراح توجه به سر زندگی و دعوت کنندگی را در اولویت های ثانویه طراحی نما قرار دهد. نتایج پژوهش نشان می دهد، طراحی جداره بافت میانی خیابان ولیعصر منطبق با شاخص های طراحی در یک بافت تاریخی می باشد.