نگاهی دوباره به یاددهی - یادگیری مجازی

هرچند که در حال حاضر یادگیری مشارکتی مجازی به عنوان یک ضرورت برای دست یابی به نتایج آموزشی مطلوب و همگامی آموزش با تغییرات روز پذیرفته شده است، بیشتر محیط های یادگیری مبتنی بر وب بر روش های نسبتا سنتی طراحی آموزشی تکیه دارند و فراگیران به ندرت ابزارهایی برای سازمان دهی فعالیت های آنلاین جهت انطباق دادن نیازها با شرایط خود را پیشنهاد می دهند. در این میان، فعالیت های آنلاین مشارکتی حل مسئله و پروژه های گروهی کمتر منجر به تجارب یادگیری موفقیت آمیز می شوند. چنانچه درک و آگاهی لازم از یادگیری مشارکتی مجازی و فرصت ها و محدودیت های آن وجود داشته باشد، بهره گیری از تکنولوژی های وب ۲ در این عرصه می تواند بسیار کارآمد باشد. امکاناتی که این تکنولوژی ها برای جریان آموزش به همراه دارند؛ نظیر مشارکت آنلاین و انعطاف در جریان آموزش و نیز انجام ارزشیابی موثر از فعالیت ها، این روش را بر روش های سنتی ارائه آموزش تمایز می بخشد. این مقاله ضمن بیان اصول علمی مربوط به محیط های یادگیری مشارکتی مجازی، به بررسی این مبحث می پردازد که محیط های یادگیری مشارکتی مجازی با داشتن چه قابلیت های و استانداردهایی می توانند تجارب یادگیری را توسعه دهند.