پیوست نگاری فرهنگی حفظ زبان های منطقه ای ایران

در کشورهای دو یا چند زبانه، در کنار زبان رسمی کشور، زبان های محلی و منطقه ای صحبت می شوند. کاربر زبان محلی نیاز دارد تا جهت ایفای نقش در هویت های اجتماعی گوناگون، زبان دوم/ملی را به کار گیرد. استفاده از دو یا چند زبان در یک محیط جغرافیایی موجب مقابله و تداخل زبان ها و در نتیجه، طبقه بندی آن ها از نظر ارزش استفاده می گردد و به طور طبیعی، هر زبانی که نیاز کاربران را بیشتر پاسخ دهد، با استقبال بیشتری روبرو می شود. کاربرد بیشتر زبان غالب، زبان مغلوب و فرهنگ آن را به سوی نابودی پیش می راند. این مقاله با هدف تهیه پیوست فرهنگی برای حفظ فرهنگ زبان های محلی ایران در نظر دارد تا پس از ارائه تعاریف عملیاتی، به بررسی نقش زبان در تبین هویت فرهنگی و الگوهای هویت زبانی و فرهنگی بپردازد و در پایان، راهکارهایی را به منظور حفظ ابعاد مختلف هویت های فرهنگی زبانی مورد بررسی قرار دهد.