چالش آموزش مجازی و بررسی مدل ترکیبی آموزش

با پدید آمدن فناوری اطلاعات، دانشگاهها و مراکز آموزشی با پدیده ی جدیدی به عنوان فناوری آموزشی رو به رو شده اند که آموزش را از حالت سنتی خارج کرده است. هر چند بهره وری از اینترنت و رایانه فرصت های طلایی را برای افراد ایجاد کرده، اما موانع و مشکلات در آن وجود دارد. این مقاله با روش کتابخانه ای تلفیقی و مروری با استفاده از منابع و پیشینه ها انجام پذیرفت. بر اساس یافته ها، در محیط مجازی، بدلیل فقدان ارتباط رو در رو، امکان الگوگیری دانشجو از استادان، فراهم نیست. دانشجوی مجازی واکنش های روزمره استاد را مشاهده نکرده، الگوگیری از سبک اخلاقی و تربیتی او ممکن نمی شود. تمرکز آموزش بر حفظیات و عدم توجه به یادگیری سطوح بالاتر، امکان پرورش خلاقیت را تضعیف می کند. آموزش مجازی موجب دموکراتیک تر شدن روابط میان استاد- دانشجو شده اما همچنان روابط با دانشگاه و روابط میان استادان را در سطحی حداقل نگه داشته است. آموزش ترکیبی به دلیل تلفیق نقاط قوت دو شیوه آموزش سنتی و الکترونیکی، تصویرسازی ذهنی، خودتنظیمی و خودانگیزشی یادگیری در دانشجویان در مقایسه با آموزش صرف سنتی، می تواند بر کیفیت یادگیری در قالب حفظ و نگهداری نمرات اثرگذارتر باشد.