درآمدی بر مبحث معاونت در جرائم غیر عمد در قوانین ایران

معاونت در جرم آن است که شخصی، مرتکب یا مرتکبان اصلی جرم را که در انجام عنصر مادی جرم مداخله مستقیم داشته اند؛ در قالب تحریک، ترغیب، تهدید، تطمیع، به کار بردن دسیسه، فریب و نیرنگ، تهیه وسایل ارتکاب جرم، ارائه طریق ارتکاب جرم و یا تسهیل وقوع جرم یاری نماید. معاونت، جرم مستقلی نیست؛ بلکه جرم بودن خود را از جرم اصلی عاریه می گیرد. حقوق دانان در مورد تحقق «معاونت در جرائم عمدی»، به عنوان کامل ترین نمونه معاونت، اتفاق نظر دارند؛ اما درباره امکان تحقق «معاونت در جرائم غیرعمدی» غالبا تردید کرده اند. جرم دانستن معاونت در جرائم غیرعمدی، باتوجه به نصوص قانونی موجود در نظام حقوقی ایران دشوار می نماید. فارغ از نظر قانون گذار، معاونت در جرم غیرعمدی در حوزه نظری با چالش هایی جدی مواجه است؛ از سویی اصل عمدی بودن جرم که معاونت را نیز در بر می گیرد؛ موجب شده است که مصادیق جرائم غیرعمدی در قوانین کیفری انگشت شمار باشد.