بررسی رابطه هوش معنوی با امید به زندگی و خود کنترلی در بیماران سرطانی مراجعه کننده به بیمارستان های دولتی شهر ساری

پژوهش حاضر با بررسی رابطه هوش معنوی با امید به زندگی و خود کنترلی در بیماران سرطانی مراجعه کننده به بیمارستان های دولتی شهرساری، از نظر هدف کاربردی و روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری بیماران سرطانی مراجعه کننده به بیمارستان دولتی شهرساری (بیمارستان امام خمینی(ره) به تعداد ۱۵۰ نفربود. حجم نمونه آماری بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعداد ۱۰۶ نفر بیماران سرطانی که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای(بر حسب جنسیت)انتخاب شدند . ابزار گرد آوری اطلاعات پرسشنامه های هوش معنوی عبدالله زاده (۱۳۸۷)، امیدواری میلرو پاورز(۱۹۸۸)و خود کنترلی تانجی و همکاران (۲۰۰۴) بود. تجزیه وتحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی از شاخص های آماری ودر بخش آماراستنباطی ، به منظور بررسی فرضیه های از آزمون همبستگی پیرسون و در فرضیه ویژه سوم از تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین میزان امید به زندگی و هوش معنوی رابطه معنی داری وجود دارد. و همچنین بین میزان خودکنترلی و هوش معنوی بیماران سرطانی مراجعه کننده به بیمارستان های دولتی شهر ساری رابطه معنی داری وجود دارد.