نظریه هم فرهنگی: مطالعه مناسبات گروه هم فرهنگ شیعیان در امارات متحده عربی

در دوره معاصر، شاهد روند افزایشی گسترش اسلام و حضور و پراکندگی مسلمانان در سرتاسر جهان و تعامل آنها با غیرمسلمانان هستیم. مسلمانان حدود یک چهارم جمعیت جهان را تشکیل می دهند که حدود ۲۰ درصد از آنها شیعه هستند و نیمی از جمیعت شیعیان نیز در منطقه مرکزی خاورمیانه مستقر هستند. شیعیان در این کشورها، به عنوان یک گروه هویتی که «مای جمعی» را تشکیل می دهند، به تعامل با «دیگران» که پیروان سایر ادیان و مذاهب و آئین ها هستند، می پردازند و میزان پایبندی آنها به مذهب، بر الگوی ارتباطی آنها با دیگران اثرگذار است. بر این اساس، این مقاله، بر الگوی ارتباطی شیعیان امارات متحده عربی در این کشور متمرکز است و به دنبال پاسخگویی به این سوال است که الگوی ارتباطی شیعیان امارات به عنوان یک گروه اقلیت مذهبی، با جامعه غالب چیست و شیعیان در ارتباط با ساختار غالب، چه استراتژی ارتباطی را به کار می گیرند؟ در این مقاله، از چارچوب نظری هم فرهنگی استفاده شده و روش تحقیق نیز، پژوهش کیفی و روش مطالعه اسنادی بوده و برای استخراج الگوی ارتباطی از مصاحبه نیمه استاندارد استفاده شده است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که بین میزان پایبندی به مذهب و الگوی ارتباطی ارتباط وجود دارد.