سیستم آموزشی ایران از منظر سیاست گذاری آموزشی

در دنیای امروز که علم و فناوری با رشد و گسترش وسیع و جهان شمول به عنوان عامل مهم و اساسی در فرآیند رشد و توسعهاقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جوامع بشری به حساب می آید، نهادها و نظام های آموزشی و پرورشی در توسعه علم، فناوری ونوآوری نقش مهمی را به دست آورده اند. پژوهش حاضر بر آن است تا با بررسی و تحلیل نظام آموزشی ایران در مقطع حساس وسرنوشت ساز ابتدایی گامی در جهت ارتقای سطح کیفی آموزش ابتدایی بردارد . پاسخ اولیه فرضیه ای که به آزمون گذاشته شده این است که علت اصلی ناکارآمدی نسبی نظام آموزش ابتدایی در ایران، کمرنگ بودن عنصر تعامل در نظام آموزش ابتدایی در ایران در اشکال و سطوح مختلف است. پژوهش حاضر از نوع کیفی و کتابخانه ای است که مستلزم توصیف و تحلیل پدیده های مربوط به نظام آموزشی ایران می باشد. یافته های پژوهش حاضر در واقع تاییدی است بر فرضیه پژوهش