بررسی قلمروهای فردی بر خوانایی فضاهای شهری

حفظ قلمروهای فردی به عنوان یکی از نیازهای اساسی شهروندان در ساختارهای شهری به شمار رفته و از اهمیت ویژهای برخوردار است . از این رو در مطالعات و پژوهش های مرتبط با شهر و بیان معیارهای کیفیت مطلوب شهری همواره به عنوان یکی از شاخص های مهم کیفیت زندگی مورد توجه برنامه ریزان و شهرسازان قرار گرفته و در این خصوص نظریه های گوناگونی نیز ارائه شده است . فضای شهری نیز به عنوان حوزهای عمومی که همواره و در هر زمان مورد استفاده افراد می باشد. در صورت حفظ قلمرو و قلمرو پایی علاوه بر ایجاد آرامش برای شهروندان، سطح تعاملات و فعالیت های اجتماعی را نیز افزایش داده و در نهایت احساس مطلوبیت و رضایت از محیط را در شهروندان بالا می برد.فضاهای شهری در واقع بخش کالبدی عرصه عمومی محسوب می شوند. بدیهی است که در صورت فقدان یا ضعف فضاهای عمومی بسیاری از فعالیت ها، رفتارها و کوشش های عرصه عمومی ، محل مناسب بروز و ظهور نخواهند یافت . در اهداف تئوری های شهرسازی اجتماعی ورود به مکانهای عمومی شهر به توازن بین کنترلهای اجتماعی و صمیمیت ، امنیت و احساس ناامنی ، آشنا و غریبه ، شباهت ها و تفاوتها بستگی دارد. بنابراین شهرها هم محل ترس و تمایل و هم تهدید و فرصت می باشند که هم جاذبه و هم دافعه ایجاد می کند.طراحی فضاهای خوانا و قابل تشخیص ، استفاده از نام راهنما، نشانه ها و عناصر مطلوب بصری در کنار بهره گیری از کالبد مناسب ، علاوه بر آنکه هر چه بیشتر محیط خوانا نموده و جهت یابی را آسان می نماید بلکه با استفاده از مواردی چون تمایز، افزایش علاقه و عدم تمایل به جایگزینی ، محیط را هرچه مطلوبتر برای مخاطب می نمایاند.