تعامل کالبد بنای مدرسه شبانه روزی و کودکان کار با نظر به رویکرد ایجادحس تعلق به مکان

از مشکلات مهم جوامع در حال توسعه، افزایش تعداد کودکان کار و فراهم نبودن امکانات لازم برای آنها است. در شهر اصفهان نیزاغلب مراکز حمایت از کودکان کار برمبنا اصول طراحی و متناسب با نیازه ای کاربران طراحی نشد هاند. حس تعلق به مدرسه سبب تقویتیادگیری و علاقمندی به محیط شده و عدم وجود آن با نظر به شرایط کودکان کار، باعث بوجود آمدن مشکلاتی مانند بیما ریهای روحی ودلسردی نسبت به تحصیل میشود؛ لذا بررسی عوامل موثر بر ایجاد حس تعلق به مدرسه از دیدگاه کیفیات محیطی دارای اهمیت است .این پژوهش با هدف به واکاوی نقش حس تعلق به مکان در کالبد بنای مدرسه شبانهروزی و تربیت کودکان کار پسر صورت گرفته است. باوجود محدودیتهایی همچون بیما ری کرونا، عدم دسترسی به کودکانکار و همکاری نکردن ارگانهای مربوطه، پژوهش بصورت کاربر دیو کیفی- توصیفی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و با استفاده از تکنی ک مشاهده کاربران فضا انجام شده است. نتایج حاصل نشان از آندارد که عوامل اجتماعی، فرهنگی، فردی، تعاملی، خاطرات و تجارب و رضایتمندی از مکان در طراحی، جهت تحقق یافتن هدف پژوهشموثرند. همچنین عوامل کالبدی مانند فرم بنا، درجه محصوریت، مقیاس، رنگ، سبزینگی، مصالح و سهولت در دسترسی بیشترین تاثیر برمیزان حس تعلق در مدرسه را دارند. لذا میتوان گفت شبیه سازی هرچه بیشتر مدرسه به خانه و وجود فضاهایی با ویژگیه ای مذکورجهت ایجاد حس تعلق به مکان در طراحی مدرسه شبانه روزی کودکانکار با استانداردهای لازم مورد نیاز است. با تقویت سطوح معناییپیوسته در فضاهای آموزشی و به موجب آن ارتقاء حس تعلق به مکان، با افزایش رضایت بخشی افراد از محیط، میزان یادگیری و افزایشبازدهی آموزش در این محیطها رشد موثری داشته و میتوان شاهد کارآیی هرچه بیشتر معماری و روانشناسی محیطی در تربیتکودکان کار بود .