پیشبینی بهزیستی روانشناختی بر اساس تاب آوری و قدردانی دردانشجویان

مطالعه حاضر با هدف پیشبینی بهزیستی روانشناختی بر اساس تاب آوری و قدردانی در دانشجویان انجام شد. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این مطالعه شامل دانشجویان دانشگاه پیام نور آستانه اشرفیه در سال ۱۴۰۱ بودند. نمونه این مطالعه شامل تعداد۷۰ نفراز دانشجویان بودند که به روش در دسترس مشارکت داشتند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف، مقیاس تاب آوری کانر - دیویدسون و پرسشنامه قدردانی استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ و آزمونهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون انجام شد. نتایج نشان داد که تاب آوری با بهزیستی روانشناختی همبستگی مثبت و معنادار دارد، در واقع افزایش تاب آوری با افزایش بهزیستی در دانشجویان همراه است. نتیجه دیگر نشان داد که قدردانی با بهزیستی روانشناختی همبستگی مثبت و معنادار دارد، به عبارت دیگر افزایش نمره در قدردانی با افزایش بهزیستی همراه است. نتایج رگرسیون نشان داد که فقط متغیر تاب آوری بر اساس ضریب R۲ در مجموع ۱۴ درصد از واریانس متغیر بهزیستی روانشناختی در دانشجویان را تبیین میکند. در مجموع می توان نتیجه گرفت که تاب آوری و قدردانی با رضایت از زندگی رابطه دارند اما نقش تاب آوری در پیشبینی رضایت از زندگی معنادار بود.