بررسی ارتباط بین ناگویی خلقی، تکانشگری و سبکها اسنادی به عنوانپیش بینی کننده خطر خودکشی در دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف بررسی بررسی ارتباط بین ناگویی خلقی، تکانشگری و سبکها اسنادی به عنوان پیش بینی کننده خطر خودکشی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوی تدوین و اجرا شد. پژوهش حاضر مقطعی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل تمامی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی خوی در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای ۲۱۳ نفر از آنها انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها، از پرسشنامه ناگویی خلقی تورنتو، مقیاس رفتارهای خودکشی اصلاح شده (SBQ-R)، مقیاس تکانشگری و پرسشنامه سبکهای اسنادی استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از رگرسیون خطی چندگانه، با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ی ۲۴ در سطح معناداری ۰/۰۵ استفاده گردید. نتایج تحلیل رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که ابعاد ناگویی خلقی ۰/۵۳۱، ابعاد تکانشگری ۰/۲۴۴ درصد و ابعاد سبکهای اسنادی ۰/۴۶۲ درصد از تغییرات خطر خودکشی در دانشجویان را تبیین میکنند .(p<۰/۰۰۱) بر اساس نتایج پژوهش حاضر میتوان عنوان کرد که افرادی که ناگویی خلقی دارند، افرادی که تکانشگر هستند و افرادی که دارای سبکهای اسنادی ناخوشایند هست در معرض خطر خودکشی بالاتری نسبت به دیگر افراد دارند.