اثر نقدشوندگی دارایی ها و نگهداشت وجه نقد بر هزینه بدهی شرکتها

توانایی شرکتها در تعیین منابع مالی مناسب از عوامل اصلی بقا و رشد و پیشرفت یک شرکت به شمار میرود، مدیریت باید در زمان انتخاب روش تامین مالی به هدف بیشینه سازی ثروت سهامداران توجه کند و با توجه به هزینه منابع مختلف تامین مالی و آثار این منابع بر بازده و ریسک شرکت به گزینش منابعی روی آورد که باعث به حداقل رساندن هزینه تامین مالی شوند. از این رو در این پژوهش به بررسی اثر نقدشوندگی دارایی ها ونگهداشت وجه نقد بر هزینه بدهی شرکتها پرداخته شد. در این پژوهش دو فرضیه مطرح شد و هر کدام ازفرضیه ها با یک مدل رگرسیونی مورد آزمون قرار گرفتند. متغیر هزینه بدهی بعنوان متغیر وابسته، متغیرنقدشوندگی دارایی بعنوان متغیر مستقل و نگهداشت وجه نقد بعنوان متغیر تعدیلگر این پژوهش وارد مدلشدند. بدین منظور داده های مربوط به ۱۵۷ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، در بازه زمانی ۱۳۹۱- ۱۴۰۰ گردآوری شد. برای آزمون فرضیه ها از رگرسیون خطی چندگانه و نرم افزار آماری Eviews استفاده شد. نتایج حاصل از تحقیق در ارتباط با فرضیه اول بیان میکند که بین نقدشوندگی دارایی و هزینه بدهی رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین نتایج در ارتباط با فرضیه دوم بیان میکند نگهداشت وجه نقد بررابطه بین نقدشوندگی دارایی و هزینه بدهی اثر منفی و معناداری دارد.