ارزشیابی شیوه های استعدادیابی و پرورش آن در آموزش و پرورش

استعدادیابی از دیرباز مورد توجه روانشناسان، مدیران مدارس و اولیا قرار داشته است. به طوری که امروزه در سراسر جهان به موضوعی داغ در علوم مختلف ازجمله مدیریت، انتخاب رشته، انتخاب شغل، استعدادیابی ورزشی (که در ایران نیز رو به رشد است) تبدیل شده است. هدایت و راهنمایی دانش آموزان برحسب استعداد آنان بسیار مهم است، اما تنها در حدود ۱۵سالگی است که می توان استعدادهای افراد را که وجه تمایز آنان است، به صورت کم و بیش دقیق تعیین کرد و پیش از آن هر نوع راهنمایی و تعیین جهت اتفاقی است و این خطر در پیش است که نیروهای ذهنی بالقوه از نظر دور باشند و مراعات نگردند. نکته ی ظریفی که در استعداد وجود دارد یکتایی و منحصربه فرد بودن آن است به گونه ای که تحقیقات دانشمندان نشان داده است که هر انسان دارای نود و پنج خصوصیت منحصر به فرد است که از آن جمله میتوان به اثر انگشت، DNA ، طرز راه رفتن، بوی بدن و از همه مهمتر استعداد اصلی او اشاره نمود. لذا رمز اصلی موفقیت هر فرد در زندگی را، تمرکز بر روی استعداد ویژه ی وی دانسته-اند. بنابراین هر فردی استعداد دارد و این استعداد منحصر به فرد است و رشد و بالندگی و موفقیت در زندگی، شناخت دقیق استعداد درون و پرورش آن است. این پژوهش با تکیه بر منابع مطالعاتی در صدد است تا به بررسی ارزشیابی شیوه های استعدادیابی و پرورش آن در آموزش و پرورش بپردازد.