تحلیل مکانی و ارزیابی طرح های توسعه فضای سبز پایدار با استفاده ازGIS(مطالعه موردی: منطقه ۱۲ مشهد)

امروزه توسعه مطلوب فضاهای سبز شهری و توزیع عادلانه آن ها در محلات و به ویژه در مراکز شهری، بهعنوان یکی از راهبردهای توسعه پایدار مطرح می باشد. در این راستا، چگونگی توزیع و جانمایی این گروه ازفضاهای شهری با توجه به نقش و اهمیت آن ها در حیات و متابولیسم شهر، باید به گونه ای باشد که نیاز ودسترسی همگان را به طور یکسان ، برآورده سازد. این تحقیق درصدد است که به بررسی، ارزیابی و جانماییکاربری فضای سبز شهری در منطقه ۱۲ شهرداری مشهد با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی AHP با استفاده از پرسشنامه دلفی و نرم افزار Expert Choice بپردازد. اطلاعات مورد نیاز این پژوهش از طریق مطالعات کتابخانه ای و برداشت های میدانی به دست آمده و با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است و مکانیابی فضاهای سبز شهری برای این منطقه انجام شده است. نتایجحاصل از این تحقیق نشان می دهد که فضای سبز موجود در این منطقه، جوابگوی جمعیت فعلی نبوده و بااستاندارد فضای سبز اختلاف فاحشی دارد. در حال حاضر سرانه فضای سبز در این منطقه ۸/۱۷ متر مربع به ازای هر نفر است که با استاندارد وزارت مسکن و شهرسازی ۱۲) متر مربع به ازای هر نفر)، تفاوت زیادی دارد. و با توجه به جمعیت فعلی این منطقه ۵۸۵۵۰۸ متر مربع کمبود فضای سبز وجود دارد. ضمن اینکه تراکم بافتمسکونی در این منطقه و نبود فضای سبز مناسب در میان این بافت متراکم یکی دیگر از مشکلات این منطقهاست. در نهایت با استفاده از GIS، و تهیه نقشه مکانیابی فضاهای سبز شهری پایدار در منطقه ۱۲ شهرداریمشهد، این منطقه به پنج سطح خیلی خوب، خوب، متوسط، ضعیف و نا مناسب تقسیم بندی شده است. بررسی ها نشان می دهد طبقه خیلی خوب با دارا بودن ۸/۸۶ درصد از مساحت کل منطقه ۱۲، می تواند یکی از بهترینمکان ها برای احداث و توسعه فضای سبز در این منطقه باشد و تنها در صورت استفاده از ظرفیت های اینطبقه، علاوه بر جبران کمبود موجود در سرانه فضای سبز این منطقه، می تواند فضای سبز مورد نیاز برای جمعیتی معادل ۱۱۱۰۰۰ نفر دیگر را پوشش دهد.