بررسی اثر فایبر پلی پروپیلن بر استحکام فشاری ژئوپلیمر بر پایه متاکائولن

اثر الیاف پلی پرو پیلن به وسیله آزمون های فشاری و خمشی بررسی شد. شناسایی فازهای حاصل با ازمون الگوی پراش اشعهایکس XRD و مورفولوزی فازها توسط میکروسکوپ میدانی FE-SEM، بررسی رفتار حرارتی و انواع پیوندها تشکیل شده باازمون حرارتی DTA-TG و FTIR انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش مدت زمان نگهداری نمونه ها از ۷ تا ۲۸ روزاستحکام افزایش می یابد. افزودن الیاف پلی پروپیلن باعث افزایش استحکام فشاری نسبت به نمونه بدون الیاف شده است. باافزودن ۳/ الیاف ۴ و ۸ میلی متری استحکام فشاری ۲۸ روز ۴۶% افزایش می یابد. نتایج XRD نشان داد که مینرال هایکوارتز و پیروفیلیت فازهای اصلی باقی مانده این ساختارها را پس از فرآیند زئوپلیمریزاسیون در تمامی نمونه ها تشکیل میدهند. نتایج FTIR نشان دادند که در نمونه های ژئویلیمری پیک ۶۳/۱۰۳۰ CM-۱ به طرف فرکانس های بالاتر یعنی cm-۹۷/۱۴۲۲ - ۷۱/۱۵۲۸ I تغییر مکان داده است که نشان دهنده پیشرفت فرآیند ژئویلیمریزاسیون است. تصاویر SEM نشانداد که مکانیزم بیرون زدن نسبت به دیگر سازو و کارها غالب تر است. نتایج حاصل بیانگر این موضوع می باشد که نمونه هایحاوی ۳% حجمی الیاف بالاترین استحکام فشاری و خمشی را در برداشته و می تواند به عنوان مقادیر بهینه در نظر گرفته شود.