تاثیر چرای دام بر تنوع، غنا و یکنواختی گونه های مناطق نیمه خشک

مقدمه : حفاظت از تنوع زیستی ، به دلیل انقراض گونه های گیاهی و جانوری به یکی از مهمترین موضوعات علمی جهان تبدیل شده است . تنوع گونه ای یکی از مولفه های مهم تنوع زیستی است . همچنین از مهمترین ابزارها جهت اتخاذ تدابیر صحیح مدیریتی در مراتع و مطالعه روابط متقابل اجزای اکوسیستم های مرتعی (به ویژه دام و گیاه) است .هدف: هدف از این تحقیق ، ارزیابی اثر چرای دام بر شاخص های یکنواختی ، تنوع و غنای گونه ای در مراتع چپرقویمه در شهرستان گنبد است . منطقه چپرقویمه ، از توابع بخش مرکزی شهرستان گنبد کاووس از مناطق تحت قرق (ایستگاه تحقیقات نباتات مرتعی اینچه برون) و خارج از قرق می باشد.مواد و روش ها: تعداد ۲ ترانسکت به صورت موازی در هر منطقه چرا شده و قرق به صورت سیستماتیک -تصادفی جهت تعین لیست گونه های گیاهی منطقه در نظر گرفته شد. به وسیله نرم افزار Past۴ شاخص های مورد استفاده محاسبه و شاخص های پوشش گیاهی در دو منطقه با آزمون تی مستقل مقایسه شدند.نتایج : نتایج نشان داد که میزان تنوع و یکنواختی گونه ای بطور معنی داری در منطقه چرا شده بیشتر از منطقه قرق بود اما شاخص های غنا در منطقه تحت قرق بیشتر از منطقه چرا شده بود. بطور کلی نتایج نشان داد که چرای بیش از حد می تواند منجر به افزایش تنوع شود زیرا تنوع که مقوله ای از یکنواختی و غناست ، چرای دام با افزایش یکنواختی باعث افزایش تنوع می شود.