بررسی جایگاه علوم انسانی و اجتماعی در زیست بوم نوآوری

هنر و علوم انسانی طیف گسترده ای از رشته های پژوهشی شامل باستان شناسی ادبیات تاریخ فلسفه و موسیقی را تشکیل داده که به طور مستمر به رشد بدنه ی دانشی بشر از تجربیات انسانی و هویت کمک می.کند این گونه از دانش به پرورش فرهنگ ملل و رفتار نوآورانه و حتی ارایه خدمات و کالاهای نوآور میتواند بینجامد. درعین حال این حوزه ارتباطی قوی با صنایع خلاق دارد. براساس مستندات ،متعدد پژوهشهای این حوزه حکم سوخت صنایع خلاق را داشته و این نوع صنعت به نوبه خود محرک نوآوری است هر چند علم و فناوری و هنر و علوم انسانی به نوعی مکمل و همتراز یکدیگر و نه در طول یکدیگر میتوانند در زیست بوم نوآوری تعریف شوند در حالی که کارکرد حوزه علوم تجربی و فنی و مهندسی در این عرصه تا حدود زیادی روشن است این موضوع در خصوص علوم انسانی و هنر چندان صدق نمی کند. اگر علم به بشر امکان ارزیابی عملی بودن یا نبودن تغییرات پیشنهادی از طریق آزمایش را میدهد هنر و علوم انسانی پیش زمینه ای را فراهم می سازد که به واسطه آن میتوان تاثیرات پیچیده تغییر در جامعه را درک کرد و در عین حال کارکرد دیگر علوم انسانی و هنر ترجمه و ابلاغ علم به مخاطب عام است. این مقاله با استفاده از مرور ادبیات نظام مند به بررسی نقش و کارکرد علوم انسانی و هنر در زیست بوم نوآوری می پردازد.