تولید و ارزیابی اثرات سلولی رادیوکونژوگه های سیتوکسیمبSm-DOTA- ۱۵۳ و سیتوکسیمب-DOTA-Lu۱۷۷

رادیوداروهای بر پایه آنتی بادی امروزه در تصویربرداری و رادیوتراپی سرطان به شدت مورد توجه می باشند. آنتی بادی منوکلونال سیتوکسیمب به گیرنده فاکتور رشد اپی­درمال (EGFR) متصل می شود و بنابراین امکان ایجاد پروتکل های درمانی و تشخیصی علیه این گیرنده را فراهم می نماید. در این تحقیق آنتی بادی سیتوکسیمب پس از تخلیص وکونژوگاسیون با DOTA-NHS تازه تهیه شده، با لوتسیم ۱۷۷ و ساماریم کلراید-۱۵۳ نشان دار گردید. بازده نشان دارسازی و پایداری برون تنی با استفاده از کروماتوگرافی لایه نازک اندازه گیری شد. تست های سلولی به منظور تعیین رادیوایمنواکتیویته و مهار رشد سلول سرطانی انجام شدند. نتایج حاصل نشان داد که بازده نشان­دارسازی سیتوکسیمب -DOTA-Lu۱۷۷ و سیتوکسیمبSm-DOTA- ۱۵۳ به ترتیب بیش تر از ۱±۹۷ % و ۲±۹۶ % بود. هم چنین پایداری برون­تنی فراورده های نشان دار شده در سرم تازه انسانی پس از ۹۶ ساعت به ترتیب ۲±۸۳ % و ۷۸ % بود. ایمنوراکتیویتی برای سیتوکسیمب -DOTA-Lu۱۷۷، برابر ۱±۹۱ % و برای سیتوکسیمبSm-DOTA- ۱۵۳، ۱±۶۶ % به دست آمد. هر دو فراورده بسته به زمان و انرژی بتا با شدت های مختف اثر مهاری روی رشد سلول های سرطانی ۲۹HT کولون داشتند. نتایج تحقیق نشان داد که کمپلکس های ایمنوکونژوگه سیتوکسیمب -DOTA-Lu۱۷۷ و سیتوکسیمبSm-DOTA- ۱۵۳ می توانند به عنوان رادیوداروی جدید جهت رادیوایمنوتراپی سرطان ها در نظر گرفته شوند.