بررسی شاخص های RAI,SIAP, PNPI در خشکسالی های استان یزد با تاکید بر ایستگاه های یزد، مهریز، ابرکوه، ده بالا و اشکذر

خشک سالی پدیده ای اقلیمی است که تاثیرات محیطی،اجتماعی و اقتصادی چشم گیری دارد. خشک سالی با دیگر بلایای طبیعی از این جهت متفاوت است که زمان دقیق شروع و پایان آن تا حدودی دشوار است. گسترش خشک سالی به تدریج صورت می گیرد و اثرات آن ممکن است سال ها پس از پایان آن باقی بماند. بدین منظور شاخص معیار بارش سالانه(SIAP)، ناهنجار بارش(RAI) و درصد نرمال بارش (PNPI) به عنوان الگوی معتبر و کاربردی، در پنج ایستگاه یزد، مهریز، ابرکوه، اشکذر و ده بالا طی دوره آماری ۱۵ ساله (۱۳۹۸-۱۳۸۳) مورد بررسی قرار گرفت. ضرایب شاخص های های خشک سالی محاسبه و فراوانی و شدت خشک سالی بر اساس هریک از شاخص ها تعیین گردید و هر یک از شاخص ها در ایستگاه های مورد نظر محاسبه شد. نتایج نشان می دهد که فراوانی و توالی (دوره تداوم) خشک سالی ها با درجات مختلف بر اساس شاخص (SIAP) در ایستگاه مهریز بیشتر، در بررسی شاخص( PNPI) فراوانی خشک سالی در ایستگاه یزد بیشتر از ایستگاه های دیگر است، بر اساس شاخص(RAI) فراوانی خشک سالی در ایستگاه ده بالا بیشتر و شدید ترین خشک سالی نیز در این ایستگاه رخ داده است. بر اساس سه شاخص در سال ۱۳۸۶ در مهریز و ابرکوه و در سال ۱۳۹۶ در اشکذر خشک سالی بسیار شدید رخ داده است. در نهایت دربین سه شاخص مورد مطالعه، بیشترین تداوم خشک سالی مربوط به شاخص ( RAI) است.