بررسی رابطه بین خوش بینی و بدبینی با رضایت از زندگی در بین معلمان شهر چابهار

چکیده:این تحقیق با هدف بررسی بررسی رابطه بین خوش بینی و بدبینی با رضایت از زندگی در بین معلمان شهر چابهار انجام گرفت. روش انجام تحقیق توصیفی- همبستگی بوده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معلمان شهر چابهار بود که حجم نمونه برابر با ۱۰۰ نفر (۵۰زن و ۵۰مرد) می باشد. روش نمونه گیری تصادفی ساده بود و ابزار پژوهش پرسشنامه استاندارد (پرسشنامه جهت یابی زندگی شی یر و کارور، ۱۹۸۵ و رضایت از زندگی داینر، ۱۹۹۴) می باشد. روایی این تحقیق از نوع محتوایی و پایایی کلی پرسشنامه خوش بینی و بدبینی ۷۹/۰، و رضایت از زندگی ۸۶/۰ برآورد گردید. برای تحلیل آماری داده ها از شاخص های آماری جدول توزیع فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد و همچنین از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل و آزمونt تک نمونه برای آزمون سوالات تحقیق استفاده شده است که با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ تجزیه و تحلیل آماری بر روی داده ها انجام پذیرفت. یافته های تحقیق نشان داد بین خوش بینی و رضایت از زندگی رابطه مثبت و بین بدبینی و رضایت از زندگی رابطه معکوس وجود دارد. همچنین میزان خوش بینی و رضایت از زندگی معلمان در حد نسبتا بالایی بود و میزان بدبینی انها در سطح پایینی قرار داشت. نتایج آزمونt مستقل نیز بیانگر این بود که بین میزان خوش بینی، بدبینی و رضایت از زندگی معلمان زن و مرد تفاوتی وجود ندارد.