حاملگی برنامه ریزی نشده و سقط ناایمن: سیاست ها و راهکارها

سالانه بیش از ۲۰۰ میلیون بارداری در سراسر جهان رخ میدهد. یک سوم حاملگیها ناخواسته هستند و نیمی از آنها به سقط جنین ختم میشوند. در مطالعهای که در سال ۲۰۱۴ بصورت مقطعی در تهران با بررسی ۳۰ ساله از میزان حاملگی برنامه ریزی نشده و سقط ناایمن صورت گرفت نتایج نشان داد که ۳۱,۶ درصد از حاملگیهای برنامه ریزی نشده بوده است. که ۴۱,۷ میزان حاملگیهای ناخواسته به سقط عمدی منتهی شده است، که اغلب این سقطها ناایمن هستند.عوارض سقط جنین ناایمن برای سیستمهای بهداشتی در کشورهای در حال توسعه ۵۵۳ میلیون دلار آمریکا در سال برای درمانهای پس از سقط جنین برآورد شده است. علاوه بر این، خانوارها از دست دادن ۹۲۲ میلیون دلار درآمد ناشی از ناتوانی طولانی مدت مربوط به سقط جنین ناایمن را تجربه میکنند. مجموعهای از بررسیهای محدود از سال ۲۰۲۱ نشان میدهد که مقررات سقط جنین و رخداد سقط ناایمن بر آموزش زنان، مشارکت در بازار کار و سهم مثبت در رشد تولید ناخالص داخلی را متاثر میکند. از طرفی قوانین ممنوعیت سقط باعث کاهش سقط ناایمن نشده است. جنبه دیگر حاملگیهای ناخواسته ادامه اثرات آن در نسلهای آینده میباشد. کاهش تعداد حاملگیهای ناخواسته و در نتیجه افزایش احتمال تولد بچههای خواسته با سرمایهگذاری بیشتر والدین در رابطه با کودکان همراه میباشد. به همین جهت حاملگی ناخواسته میتواند بر نتایج تحصیلی کودکان و درآمد آنها در بازار کار در مراحل بعدی زندگی تاثیر بگذارد. سیاست ها و استراتژیهای کاهش حاملگی ناخواسته و سقط ناایمن از دغدغه های مهم نظامهای سلامت میباشد که بایستی بر محورهای سطوح پیشگیری متمرکز باشد. که شامل - :برنامه ریزی برای حاملگی ها با دسترسی به روشهای پیشگیری از بارداری، و تمرکز بر تقویت بسترهای فرزندآوری با ارتقاء شرایط اجتماعی، اقتصادی و سیاستهای کلان مملکتی توسعه محور - .دسترسی به سازو کارهای خدماتی و مشاروهای جامع برای شناسایی زنان با حاملگی برنامه ریزی نشده و آموزش و آگاهی از مسائل حقوقی، فقهی و پزشکی پیامدهای سقط ناایمن به همراه تقویت باورهای مذهبی در رابطه با سقط - .ارائه خدمات جهت پیشگیری از عوارض سقط ناایمن با فراهم بودن و دسترسی خدمات استاندارد و انگزدایی از ارائه خدمات . و تلاش جهت همگرایی در تعدیل قوانینی که از نظرابعاد سلامت توجیه پذیر نیستند .