تبیین نگرش های مختلف به مدارس دولتی در مقابل مدارس غیردولتی

اهمیت آموزش برای رشد و توسعه روز به روز در حال افزایش است و پیشرفت تکنولوژی و استانداردهای زندگی مدرن نیازمند افراد تحصیل کرده و ماهر در سراسر جهان است. برای این منظور، دولت ها باید آموزش را برای همه فراهم کنند و کیفیت آن را بهبود بخشند. در دهه ۱۹۹۰، سازمان آموزش، علم و فرهنگ سازمان ملل متحد هدفی را برای اعضای خود تعیین کرد که «آموزش برای همه» فراهم کنند. هدف این کار این بود که آموزش ابتدایی را در دسترس همگان قرار دهد. اگرچه بسیاری از دولت ها این قانون را تصویب کرده اند، اما منابع ناکافی آنها را از دستیابی به اهدافشان باز داشته است. جهان نیاز به ابتکارات و پیشرفت فناوری دارد و این مشکل بر دولت های توسعه طلب فشار می آورد، اما منابع محدود دولت ها مانع از دستیابی آنها به این هدف می شود. در این فرایند ، جهانی سازی هر نظام آموزش و پرورش را مجبور می کند تا سیاست خود را دوباره سازماندهی کرده و مدیریت خود را از طریق غیردولتی سازی به عنوان یک راه حل جایگزین اصلاح کند. نارضایتی از کیفیت و کارآیی سیستم آموزشی ، عدم کفایت پاسخ به نیازها و نیازهای جامعه مستلزم توسعه مشارکت بخش غیردولتی در آموزش است. اگرچه دولت ها از این مشکلات رنج می برند ، به نظر می رسد سیاست غیردولتی سازی راه حلی برای مشکلات است. با غیردولتی سازی آموزش ، علاوه بر کاهش فشار بر بودجه دولت ، یک بازار رقابتی در آموزش شکل می گیرد که به نوبه خود منجر به کارآیی بیشتر در استفاده از منابع و ساختارهای مالی می شود. با غیردولتی سازی آموزش و پرورش به سلیقه و انتخاب افراد جامعه نیز توجه بیشتری می شود. در این مطالعه به بررسی تحلیلی توصیفی موافقان و مخالفان مدارس دولتی در مقابل مدارس غیردولتی پرداخته شد و در پایان تلاش شده است که رهنمودهایی برای کیفیت بخشی مدارس دولتی ارائه شود.