علم غافل گیری عامل اصلی موفقیت عملیات کربلای ۵

علم غافل گیری یعنی حمله و ضربه به دشمن در زمان و مکان و به نحوی که او آمادگی دفاع را ندارد. این اصل علمی پس از موفقیت در عملیات والفجر ۸ اهمیت فوق العاده ای نزد فرماندهان پیدا کرد و در عملیات کربلای ۴ نیز نبود این عامل دلیل اصلی شکست عنوان شد. به همین دلیل، فرماندهان سپاه نسبت به رعایت اصل غافل گیری در عملیات آینده حساسیت خاصی داشتند و آن را عامل پیروزی می دانستند، به طوری که در طرح ریزی و اجرای عملیات کربلای ۵ از اصل غافل گیری در زمان، مکان (زمین) و طرح ریزی و تاکتیک استفاده شد. دشمن دچار غافل گیری گردید. ۸۰% از اهداف عملیات کربلای ۵ توسط رزمندگان ایران تامین شد و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نیز توانست بر اندیشه و قدرت نظامی عراق فایق آید. پس از این عملیات بود که قطعنامه ۵۹۸ در شورای امنیت سازمان ملل به بحث گذاشته شد و در تاریخ ۲۷/۰۴/۱۳۶۶ به تصویب رسید و در سال ۱۳۶۷ مبنای پایان جنگ میان دو کشور قرار گرفت. نکته نهایی اینکه کربلای ۵ بدون کربلای ۴ معنا و مفهوم ندارد و تفکیک آن ها غیرممکن است. اگر کربلای ۴ اتفاق نمی افتاد، دشمن غافل نمی شد و رزمندگان ایرانی نمی توانستند دشمن را در «زمین»، «زمان» و «طرح ریزی و تاکتیک» غافل کنند. بنابراین، عملیات کربلای ۵ ادامه عملیات کربلای ۴ است که پیروزی در آن سرنوشت جنگ را به نفع ایران تغییر داد.