بررسی هزینه چرخه عمر قابهای بتن آرمه تاب آور با سطح طراحی لرزه ای ارتقا یافته

یک سازه ایمن و مقاوم در برابر زمین لرزه علاوه بر تامین ایمنی جانی برای ساکنین می بایست خسارات مالی و اقتصادی ناشی از زلزله را نیز کمینه سازد. لذا باید اطمینان پیدا کرد که سازه مورد نظر با پشت سر گذاشتن زمین لرزه هایی با شدت های مختلف در شرایط قابل قبولی باقی می ماند. گذشته نشان داده است که، خسارات مالی و جانی ناشی از زلزله برای سازه های طرح شده با اهداف عملکردی آیین نامه های لرزه ای فعلی نیز، قابل توجه بوده و مشکلات بسیاری را فراهم می سازد. لذا چنین به نظر می رسد که ارتقا اهداف عملکردی برای سازه ها می تواند خسارات حاصل از زلزله را بصورت قابل توجهی کاهش دهد. ارتقا اهداف عملکردی سازه ها، با افزایش هزینه اولیه-ی طرح همراه است. اما کاستن خسارت وارد بر سازه های تاب آور و هزینه های ناشی از تعمیر اجزای آسیب دیده در آنها می تواند نسبت هزینه اولیه به هزینه کل را کاهش دهد. در تحقیق حاضر تاثیر ارتقا اهداف عملکردی در افزایش هزینه اولیه طرح و کاهش هزینه های ناشی از تعمیر اجزای آسیب دیده سازه های بتنی، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. برای بررسی این موضوع، سازه های ۳، ۵، ۱۰ و ۱۵ طبقه بتنی منظم مدلسازی شده و برای سطح خطر طرح آیین نامه های لرزه ای(DBE) و حداکثر سطح خطر متصور در آیین نامه-ها(MCE) برای اهداف عملکردی یکسان طراحی شده اند. خسارت و هزینه های تعمیر سازه ها بر اساس روش دستورالعمل FEMA-P۵۸ توسط برنامه PACT تحت ۶ رکورد حوزه نزدیک و ۵ رکورد حوزه دور از گسل ارزیابی شده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان دادند که، ارتقا سطح طراحی سازه های بتنی هزینه اولیه اسکلت(تیرها و ستون ها) و هزینه کل ساختمان را به ترتیب ۲۳ و ۵ درصد افزایش می دهد. این در حالی است که هزینه های تعمیر اسکلت سازه و کل ساختمان به ترتیب ۴۳ و ۱۸ درصد کاهش می یابد که در نهایت منجر به کاهش ۱۳ درصدی هزینه چرخه عمر سازه ها می گردد.