بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر امید به زندگی مادران دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر امید به زندگی مادران دانش آموزان کمتوان ذهنی آموزش پذیر انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری مادران دارای کودکان کمتوان ذهنی مشغول به تحصیل در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ در مدرسه استثنایی گلستان شهر تبریز بودند. بدین منظور با استفاده از روش در دسترس تعداد ۳۰ نفر از مادران انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایدهی شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه امید به زندگی اسنایدر (۲۰۰۰) استفاده شد. بعد از جمع آوری داده ها گروه آزمایش تحت مداخله درمانی مبتنی بر شفقت قرار گرفت در حالیکه گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. سپس داده ها جمع آوری و تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد درمان مبتنی بر شفقت بر امید به زندگی مادران دانش آموزان کمت وان ذهنی آموزش پذیر موثر است P≤۰.۰۱ نتیجه گیری: بنابراین میتوان گفت درمان مبتنی بر پذیرش بر امید به زندگی مادران دانش آموزان کمتوان تاثیر دارد و میتوان از آن نتایج آن در مراکز مشاوره و خدمات درمانی و همچنین مراکز مشاوره مدارس استثنایی بهره برد.