اثر تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره آبی سیر بر بیان IL-۱۷، IL-۲۲ و مقاومت به انسولین موش های صحرایی دیابتی

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 117

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_OEPPA-16-1_001

تاریخ نمایه سازی: 19 فروردین 1402

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: در حال حاضر شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می دهد مسیرهای پیش التهابی که توسط سلول های T (که IL-۱۷ و IL-۲۲ را ترشح می کنند)، تعدیل می شوند، نقش مهمی در کنترل سوخت وسازی دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره آبی سیر بر بیان IL-۱۷، IL-۲۲ و مقاومت به انسولین موش های صحرایی دیابتی با استرپتوزوتوسین است.مواد و روش ها: در این تحقیق تجربی،۴۰ سر موش صحرایی نر (سن ۵ هفته و وزن ۲۴/۱۵ ± ۱۲/۱۶۲ گرم) از نژاد ویستار از انستیتو پاستور تهیه و به آزمایشگاه منتقل شدند. پس از انتقال رت ها به آزمایشگاه، القای دیابت و آشنایی با فعالیت ورزشی روی نوار گردان ویژه جوندگان، به طور تصادفی به پنج گروه کنترل-سالم (CN)، دیابت (DM)، دیابت-تمرین (TDM)، دیابت-سیر (GDM) و دیابت-تمرین-سیر (TGDM) تقسیم شدند. القای دیابت با تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین به صورت تک دوز (mg/kg ۶۰) انجام گرفت. قند خون ۲۵۰ میلی گرم بر دسی لیتر، حاکی از دیابتی شدن موش ها بود. گروه های تمرین به مدت هشت هفته برنامه تمرین هوازی (۱۰-۱۸ متر در دقیقه، ۱۰-۴۰ دقیقه در روز، پنج روز در هفته) را روی نوار گردان انجام دادند. روزانه به ازای هر صد گرم وزن موش های صحرایی، یک میلی لیتر (حدود ۴/۰ گرم در هر ۱۰۰ گرم وزن بدن) عصاره سیر گاواژ شد. بیان IL-۱۷ و IL-۲۲ به روش RT-PCR اندازه گیری شد. پس از برآورد میزان گلوکز و انسولین ناشتا، از شاخص HOMA-IR برای ارزیابی مقاومت به انسولین استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون آنوا و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری ۰۵/۰ P< بررسی شد.نتایج: بیان IL-۱۷ (۰۰۰۱/۰P=)، IL-۲۲ (۰۰۰۱/۰P=) و مقدار HOMA-IR (۰۰۰۱/۰P=) در گروه های DM نسبت به گروه CN افزایش یافت. IL-۱۷، IL-۲۲ و HOMA-IR در گروه های TDM (به ترتیب ۰۰۸/۰P=، ۰۴۰/۰P=، ۰۰۰۱/۰P=)، GDM (به ترتیب ۰۱۷/۰P=، ۰۴۴/۰P=، ۰۰۰۱/۰P=) و TGDM (به ترتیب ۰۰۰۱/۰P=، ۰۰۰۱/۰P=، ۰۰۰۱/۰P=) نسبت به گروه DM به طور معنادار کمتر بود. همچنین Il-۱۷ و IL-۲۲ در گروه TGDM نسبت به گروه TDM (به ترتیب ۰۴۵/۰P=، ۰۴۱/۰P=) و GDM (به ترتیب ۰۲۳/۰P=، ۰۳۸/۰P=) به طور معنادار کمتر بود. بین HOMA-IR با IL-۱۷ (۰۰۰۱/۰P=) و IL-۲۲ (۰۰۱/۰P=) همبستگی مثبتی مشاهده شد.نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که احتمالا افزایش در میزان بیان نسبی IL-۱۷ و IL-۲۲ ناشی از القای دیابت با افزایش مقاومت به انسولین همراه است. کاهش بیان IL-۱۷ و IL-۲۲ بافت چربی در پی تمرین هوازی و عصاره آبی سیر با کاهش HOMA-IR در موش های دیابتی همراه بود. افزون بر این، ترکیب تمرین هوازی با عصاره سیر تاثیرات هم افزایی داشت و موجب کاهش التهاب و HOMA-IR نسبت به هر کدام به تنهایی شد. از آنجا که افراد دیابتی پیوسته در معرض التهاب هستند و با توجه به تغییرات IL-۱۷ و IL-۲۲ در پی فعالیت ورزشی هوازی و مصرف عصاره سیر، استفاده از این دو عامل احتمالا می تواند اهمیت درمانی برای بیماران T۲DM داشته باشد.

کلیدواژه ها:

فعالیت ورزشی ، سیر ، IL-۲۲ ، IL-۱۷ مقاومت به انسولین ، دیابت

نویسندگان

الناز صادق پور فیروزآباد

گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایران

احمد عبدی

گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایران

آسیه عباسی دلویی

گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایران