عوامل فرهنگی و اجتماعی موثر بر گرایش به فرزندآوری

هدف پژوهش حاضر، مطالعه عوامل فرهنگی و اجتماعی موثر بر گرایش زوجین در سن باروری به فرزندآوری بود. این پژوهش از نوع توصیفی-کاربردی و به ­روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری، کلیه زوجین در سن باروری بود که ساکن شهرستان بهبهان و روستاهای توابع بودند. داده ­ها ازطریق پرسشنامه محقق­ ساخته گردآوری شد. برای اعتبار پرسشنامه از روایی محتوایی و صوری و برای پایایی از ضریب آلفای کرنباخ استفاده شد، مقادیر آن برای متغیرها بیش از ۷۰/۰ حاصل شد که قابل قبول بود. تحلیل داده ­ها با نرم ­افزار SPSS و با استفاده از آزمون تفاوت میانگین­ ها، تحلیل واریانس یک­ طرفه و رگرسیون انجام گرفت. یافته­ ها نشان داد که متغیرهای جنسیت، وضع سکونت، قومیت، تحصیلات زوجین و میزان استفاده از وسایل پیشگیری بر گرایش بر فرزندآوری موثر بودند، اما بین سن ازدواج زوجین و اختلاف سنی آن­ها با گرایش به فرزندآوری تفاوت معناداری دیده نشد. تاثیرپذیری از نظرات دیگران، رضایت از زندگی زناشویی، امید به آینده ایران و مذهبی­ بودن زوجین بر گرایش زوجین به فرزندآوری موثر بود اما اهمیت زنان به فرم بدن و میزان استفاده از وسایل ارتباط جمعی موثر نبودند.