ارزیابی میزان آسیب پذیری بافت فرسوده در برابر مخاطره طبیعی زلزله با استفاده از روش ماشین بردار ( نمونه موردی: حوزه ۲ شهر کرمان)

مقدمه: انسان امروزی با توجه به پیشرفت روزافزون خود و نیز رشد جمعیت اقدام به ساخت شهرهای جدید جهت اسکان بخشی از جمعیت نموده است و با توجه به این که شهرها مانند سیستمی با ساختاری هماهنگ و پویا می­باشد، می­بایست همه اصول دفاعی را رعایت نمود تا بشر پیشرفته و متمدن دارای تکنولوژی در این سکونت­گاه ­ها کم­ترین احساس خطر را بنماید و در مواقع بحران بتواند بهترین مدیریت بحران را ارائه نماید. لذا با توجه به اینکه ایران جز ده کشور بلاخیز و ششمین کشور  زلزله خیز دنیا است و بافت فرسوده شهر کرمان نیز از این قاعده مستثنی نیست لزوم استفاده از تکنیک های سنجش از دور شهری مثل ماشین بردار برای شناسایی و مدیریت بحران زلزله ضروری می باشد.داده و روش: مقاله حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش ترسیمی - تحلیلی می­ باشد. در این پژوهش ابتدا با استفاده از تصاویر ماهواره­ای ASTER سال ۲۰۰۷ به شناسایی بافت­ های فرسوده شهر کرمان با استفاده از روش طبقه ­بندی ماشین بردار پشتیبان پرداخته شد. در این بررسی با ضریب کاپای ۷۶ درصد برای تمامی طبقات تعیین شده و ضریب کاپای ۵۹ درصد بافت فرسوده شهر کرمان شناسایی گردید.یافته ها: یافته ­های تحقیق و نقشه نهایی میزان آسیب ­پذیری حوزه دو بافت فرسوده نشان داد مناطق با آسیب ­پذیری زیاد ۸۷/۲۹ درصد از کل مساحت حوزه می­ باشد، که این میزان نشان­ دهنده نامناسب بودن بافت حوزه در هنگام وقوع زلزله می ­باشد. رتبه ­های بعدی این بررسی به ترتیب شامل ۱۵/۲۹ درصد آسیب ­پذیری متوسط، ۰۱/۲۸ درصد آسیب پذیری بسیار کم، ۷۴/۶ درصد آسیب ­پذیری بسیار زیاد و ۲۱/۶ درصد آسیب پذیری کم می ­­باشد.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که روش طبقه­بندی ماشین­ بردار پشتیبان (SVM) توانایی تشخیص نزدیک به ۷۵ درصد از بافت فرسوده محدوده را دارا بوده است. که این شناسایی قدرت بالای روش ماشین­ بردار پشتیبان در شناسایی حوزه دو بافت فرسوده شهری را نشان داده است.