نشانه های استرس پس از سانحه در بیماران مبتلا به سرطان و اثربخشی آموزش اختصاصی سازی حافظه

زمینه و هدف: تشخیص سرطان ضربه ای غافلگیرکننده (تروماتیک) و رویدادی تهدیدکننده برای فرد مبتلاست و در حوزه های مختلف فردی، اجتماعی، شغلی و بین فردی عملکرد او را دچار چالش می کند. در پژوهش حاضر آموزش اختصاصی سازی حافظه به عنوان مداخله ای کوتاه مدت، کم هزینه و با تجارب بالینی کارآمد، انتخاب شده تا اثربخشی آن بر علائم استرس پس از سانحه بیماران سرطانی بررسی می شود. روش بررسی: پژوهش حاضر ازنظر هدف، کاربردی و نحوه گردآوری اطلاعات شبه تجربی است. از جامعه آماری، تمامی بیماران دارای تشخیص قطعی سرطان مراجعه کننده به بیمارستان های تهران در سال ۱۴۰۰، با روش نمونه گیری دردسترس، ۶۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۳۰ نفره جایگزین شدند؛ گروه اول مداخله، آموزش اختصاصی سازی حافظه ۶ جلسه ای دریافت کردند و گروه دوم به عنوان گروه کنترل درنظر گرفته شد. داده ها به روش اندازه گیری مکرر با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته، فهرست اختلال استرس پس از آسیب جمع آوری و با استفاده از SPSS و به روش تحلیل واریانس آمیخته، تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در گروه آموزش اختصاصی سازی حافظه در علائم استرس پس از سانحه اثر اصلی گروه (۵۰۲/۰=Ƞ۲، ۰۱/۰>P، ۵۶/۵۸=F) و اثر اصلی زمان (۹۱۲/۰=Ƞ۲، ۰۱/۰>P، ۸۹/۵۷۹=F معنادار است؛ یعنی بین دو گروه، تفاوت معناداری وجود دارد و تغییرات میانگین نمرات از مرحله پیش آزمون به پس آزمون و پیگیری، معنادار است. نتیجه گیری: نتایج حاکی از اثربخشی آموزش اختصاصی سازی حافظه در کاهش علائم استرس پس از سانحه در بیماران مبتلا به سرطان بود.