منازعات قومی در افغانستان ( از سلطنت ابدالی تا سقوط جمهوریت)

منازعات قومی در افغانستان، از دوره احمدشاه ابدالی درانی آغاز شده است و همه عرصه های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی کشور را فراگرفت. ساختار سیاسی افغانستان برمبنای سیاست قومی، قوم حاکم استوار بوده است. قوم پشتون در همه دوره ها بر سرنوشت سیاسی مردم این کشور مسلط بود و در یک بازه زمانی فرصت کوتاهی برای قوم تاجیک فراهم گردید که با استفاده از شعار هماهنگی و همبستگی گروه های قومی غیر حاکم افغانستان، توانست این جایگاه را به دست آورد. اما از مشارکت و حضور گروه های قومی امتناع ورزید و به منازعات و جنگ ادامه داد تا به وسیله گروه طالبان سقوط کرد. در دوره پسا طالبان، انتظارات هزاره ها از حکومت این بود که در ساختار سیاسی حضور حداکثری داشته باشند و یا براساس توافقات کنفرانس بن که اقوام براساس جمعیت و نفوذیشان در ساختار سیاسی حاکمیت سهیم شوند و پس از تشکیل حکومت موقت، انتقالی و جمهوری اسلامی، عده ی بسیار اندک از شخصیت های هزاره  در ساختار حکومت افغانستان قرار گرفتند؛ اما دوره حکومت وحدت ملی، سیاست به شدت قومی گردید و سمت های دولتی درمیان دو گروه قدرت قومی - پشتون و تاجیک - توزیع گردید. در این دوره، ناامنی ها، کشت و کشتارجمعی در مناطق هزاره نشین گسترش یافت و سرانجام سقوط جمهوریت به وقوع پیوست.