بررسی اثرات ویژگی های شخصیتی و تضاد مدیریتی در سیستم های آموزش و پرورش

بسیاری از صاحب نظران اخیر سازمان به این باور رسیده اند که علیرغم کوشش های سازمان و مدیریت برای اجتناب، جلوگیری و در نطفه خفه کردن تعارض، باز هم به وقوع خواهد پیوست و حضور دائمی خود را در سازمان حفظ خواهد کرد. بنابر این مسئله این نیست که آیا کشمکش و اختلاف وجود دارد یا نه، زیرا در هر حال وجود خواهد داشت. نکته حائز اهمیت این است که چگونه با مساله برخورد می شود و مورد رسیدگی قرار می گیرد. تعارض در واقع چیز بدی نیست چنان چه اگر به طور صحیح مدیریت شود می تواند پیامدهای مثبت قابل توجهی داشته باشد و میتواند به عنوان یک نیروی حیات بخش و انرژی بخش در گروهها و سازمان های آموزشی باشد و حتی مشخص شده است که تعارض می تواند تاثیرات مخرب موقعیت های برد و باخت سازمان را به حداقل برساند . سبک هایی که هر یک از مدیران برای حل تعارض انتخاب می کنند، تحت تاثیر ویژگی های منحصر به فرد آن ها نظیر شخصیت، نگرش ها، سبک رهبری، جنسیت، شایستگی ها و میزان قدرت و اقتدار آن ها و نقشی که در تعارض دارند قرار می گیرد. از جمله مهمترین عواملی که تعیین کننده شیوه برخورد افراد با دیگران است شخصیت می باشد. برای مثال مدیران ورزشی درونگرا از فعالیت های ورزشی دیر بازده که فاقد برنامه های تبلیغی است و بعضا پیچیده و درد سرساز است پرهیز می کنند. آن ها در برابر تغییر و تحولات اساسی مقاومت می کنند و دوست دارند وضعیت موجود حفظ شود و برنامه های فعلی را سر و سامان دهند. مدیرانی که شخصیت برونگرا دارند در ایجاد روابط موثر بین کارکنان به ویژه مربیان آموزشی قوی عمل می کنند؛ در سخنرانی و فن بیان استادند و سعی می کنند شیوه های رفتاری خود را با فرهنگ سازمان تحت سرپرستی و علایق افراد زیردست تطبیق دهند.