بررسی اثر تراکم کاشت سو ا ی توام با کودهای اصلی و زیر مغذی ها بر عملکرد دانه بعد از برداشت برنج

برای استفاده هر چه بیشتر از زمین برای کشت های متراکم و تعیین بهترین تراکم بوته و تغذیه مناسب جهت افزایش عملکرد دانه محصول سویا در اراضی شالیزاری بعد از برداشت برنج ، این آزمایش در قالب اسپلیت پلات بر مبنای طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار جهت کشت سویای زودرس رقم ویلیامز در ایستگاه تحقیقاتی زراعی دشت ناز در مازندران به اجراء در آمده است . مقایسه میانگین داده ها بروش دانکن انجام شد . کرتهای اصلی شامل هفت سطح کودی مختلف بشکل زیر بودند : A: Poko و B: P60 K50 S250 و C: P60 K50 Mg100 و D: P60 K50 Mg100 S250 و E : P60 K50 Mg100 Zn40 S250 و F: P60 K50 Mg100 S250 Mn10 و G : P60 K50 Mg100 S250 Mn10 Zn40 و کرتهای فرعی فواصل خطوط کاشت 30 و 40 و 50 سانتی متر بوده است . قبل از اجرای آزمایش بذور را با باکتری نیتراژین آغشته نمودیم . منایع کودی سوپر فسفات تریپل ، سولفات پتاسیم ، گوگرد کشاورزی ، سولفات منیزیم ، سولفات روی، سولفات منگنز بوده است . طول خط کاشت شش متر و تعداد خطوط برداشت از 2 خط میانی با حذف نیم متر از دو طرف در هر کرت بوده است. در تجزیه مرکب دوساله داده ها اثر تیمارهای کودی ، اثر متقابل سال در تیمار کودی و همچنین اثر متقابل کود در فاصله خطوط و اثر متقابل سه جانبه ( سال×کود×فاصله ردیف ) معنی دار شده اند . مطابق بررسی های انجام شده از اجراء آزمایش توصیه می شود در صورت کشت سویا بعد از برنج حتما فاصله بین ردیف 30 سانتیمتری در نظر گرفته شودودر اراضی که از میزان حاصلخیزی نسبی برخوردار می باشند می توان از توزبع هر گونه کودی خودداری نمود و در مناطقی که از نظر حاصلخیزی فقیر می باشند توصیه P60 K50 Mg100 می تواند عملکرد نسبتاً قابل قبولی را در بر داشته باشد.