اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تنظیم هیجانی، توجه آگاهانه و پذیرش در فرزندان طلاق

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی برنامه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تنظیم هیجانات منفی (اضطراب، افسردگی و خشم)، و افزایش پذیرش و توجه آگاهانه در کودکان دارای والدین مطلقه بود. طرح پژوهش شبه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون، و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمام کودکان ۱۰ تا ۱۳ ساله ی دارای والدین مطلقه و ساکن در شهر تهران بود که در مدارس دولتی به تحصیل اشتغال داشتند. نمونه، شامل ۳۰ نفر (۱۸ دختر و ۱۲ پسر) بودند که به شیوه در دسترس از مدارس مذکور انتخاب شدند و در نهایت به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (۹ دختر و ۷ پسر) و آزمایش (۹ دختر و ۵ پسر) جایگزین شدند. تمام آزمودنی ها چک لیست تنظیم هیجانی کودکان (ERC)، ابزار سنجش ذهن آگاهی و پذیرش کودک (CAMM)، شاخص افسردگی کودک (CDI)، پرسشنامه حالت و صفت اضطراب (STAIC)، هم چنین پرسشنامه حالت و صفت خشم (STAXI) را، قبل از درمان، بعد از درمان، و نیز پس از شش ماه در مرحله پیگیری تکمیل کردند. گروه آزمایش در ۱۲ جلسه نود دقیقه ای و به مدت سه ماه تحت آموزش برنامه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفت. نتایج آزمون مانکوا نشان داد که برنامه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی به طور معناداری تنظیم هیجانی را در کودکان دارای والدین مطلقه افزایش می دهد. به علاوه کاهش معنادار نشانه های اضطراب، افسردگی، و خشم؛ و افزایش معنادار ذهن آگاهی و پذیرش در کودکان مشاهده شد. نتایج ذکر شده در مرحله پیگیری نیز باقی ماند. نتایج نشان داد که برنامه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی تنظیم هیجانی را در کودکان دارای والدین مطلقه افزایش می دهد و به آن ها کمک می کند که با شرایطشان بهتر سازگار شوند.