بررسی رابطه خوش بینی تحصیلی و خودتنظیمی تحصیلی در مدرسه با کمک طلبی تحصیلی دانش آموزان ورزشکار

هدف: پژوهش حاضر با هدف نقش خوش بینی تحصیلی و خوتنظیمی تحصیلی در مدرسه در پیش بینی کمک طلبی تحصیلی  انجام گرفت.روش ها: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعهی آماری پژوهش شامل کلیه ­ی دانش آموزان ورزشکار دوره ­ی متوسطه ­ی اول شهر اردبیل در سالتحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بود که دارای حداقل دو سال سابقه ورزشی در رشته های مختلف ورزشی بودند که از میان آنها با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشهای تعداد ۱۸۶ دانشآموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه ­ی خوش بینی تحصیلی شانن- مورال و همکاران، پرسشنامه­ ی خودتنظیمی تحصیلی سواری و عرب زاده  و پرسشنامه کمک طلبی تحصیلی ریان و پنتریچ  برای جمع آوری داده ­ها استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد.یافته ها: یافته ها نشان داد که بین خوش بینی تحصیلی (و مولفه های آن) و خود­تنظیمی تحصیلی (و مولفه های آن) با کمک طلبی تحصیلی دانشآموزان رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد (۰۱/۰>P). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد که تقریبا ۴۷ درصد از کل واریانس کمک طلبی تحصیلی براساس خوش بینی تحصیلی و خود­تنظیمی تحصیلی قابل پیش بینی است که متغیر خود­تنظیمی تحصیلی سهم بیشتری داشت.نتیجه گیری: بنابراین، می توان نتیجه گرفت که خوش بینی تحصیلی و خود­تنظیمی تحصیلی از متغیرهای مرتبط با کمک طلبی تحصیلی دانشآموزان می باشند.